နာရီအိုတစ္လုံး

နာရီအိုတစ္လုံး

လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့အခ်စ္ေရ
သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ၾကိဳး
႐ူးမတတ္ ရပ္ရက္ျပိဳလဲ
မလြမ္းေတာ့ဘူးရယ္လို႕
ျပန္ေတြ႕ၾကရင္
ဘယ္ကစေျပာရမွာလဲ။

ရင္နာျခင္းခရီးသည္
ေဖ်ာက္ဖ်က္မရ
က်ီစယ္ျခင္းအစ
အမုန္းမီးေလာင္
ေျဗာင္းဆန္သြားတဲ့ ႏွလုံးသား
သူ႕မ်က္ႏွာေတြ႕တုန္းခဏ။

ရာသီအလီလီေျပာင္း
ရက္ကိုလစား ေန႕နဲ႕ညမွား
လက္မိႈင္ခ် ေတြေဝဆဲ
ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ကမ္းေျခမွာ
မင္းေျခရာေတြ ထင္ေနဦးေလ။ ။

စေနသီဟ

ဟိုေတြးဒီေတြး (၅)

ေတြးမိတာေလးပါ။ ေရွးေရွးတုန္းက ဆင္ငါးသိန္း၊ ျမင္း ငါးသန္း၊ စစ္သူရဲ ငါးသန္း ဆိုေတာ့ အရမ္းမ်ားေနသလားလို႕ပါ။ ျမန္မာဘုရင္ေတြ စစ္တိုက္ထြက္ရင္ ေျပာေနက်ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အဲဒီေလာက္ လူေတြ ျမင္းေတြ ဆင္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိလို႕လား။ ေရွးတုန္းက ေရတြက္ပုံနည္းစနစ္နဲ႕ အခုေခတ္ ေရတြက္ပုံေလး ကြာေနသလားလို႕ပါ။ ေရွးတုန္းက "ခု" ေနရာမွာ "ရာ" ကိုသုံးတယ္လို႕ ယူဆရပါတယ္။ ဥပမာ လူငါးသိန္းဆိုရင္ အခုေခတ္ လူငါးေထာင္နဲ႕ ညီမယ္ထင္တာပဲ။ ငါးေထာင္ ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ ျမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေလးေတြမွာ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး စစ္သူရဲငါးသန္းရွိမွာလဲ။ ပါးပါးေလး ေတြးမိတာေလးပါ။ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးကို ေမးၾကည့္ပါေသးသည္။ သူကလည္း ေမာင္ထက္ခိုင္ေတြးသလို ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ ဟုမိန္႕ပါသည္။ စာေပက်မ္းဂန္ထဲမွာ ျပန္ၾကည့္ေပးမယ္လို႕လည္းေျပာပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္သိခ်င္တာေလးသိရမယ္ ဆိုေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ ဘုရားေပါ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ျပီး ေတြးတတ္ေတာတတ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေတြးလည္းေတြး ေရးလည္းေရးေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဟိုေတြးဒီေတြး ဟုေခၚတာပါ။ အခုတေလာ ေမာင္ထက္ခိုင္ စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ အလုပ္ေတြကမ်ား၊ စာေမးပြဲကလည္းရွိ။ အမ်ိဳးအမည္ေဖာ္လို႕ မရေသာ ကိစၥေလးေတြနဲ႕ အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႕ပါ။ ခရီးကလည္းထြက္ဦးမည္။ ဆိုေတာ့ကာ ဘေလာ့ကို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္အားပါ။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးခ်က္ရက္စက္ပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ ဒီေဆာင္းတြင္းကို ရွင္သန္ႏိုင္ပါ့မလားေတာင္ သံသယျဖစ္မိပါတယ္။ ဆန္ဖရန္က ရာသီဥတုကေတာ့ ဒီေလာက္မေအးဘူးလို႕ ယူဆရပါသည္။ ဆန္ဖရန္ျမိဳ႕မွာ ေရေအးစီးေၾကာင္းၾကီး ဦးတိုက္ျပီး စီးေနပါသည္။ ေလေအးေတြကို သယ္လာပါသည္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လည္လုံး ေအးပါသည္။ ဒါေပသိ သူေအးပုံေလးက တစ္မ်ိဳးေလးပါ။ စိုစိုေလးေအးပါသည္။ ဒီမွာလို ေျခာက္ေျခာက္ၾကီး ေအးစက္မေနပါ။ ဆန္ဖရန္မွာ ေနလို႕ေကာင္း႐ုံ ေအးတာပါ။ အေႏြးထည္တစ္ထည္ေတာ့ ယူသြားရပါမည္။ ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ဖို႕ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာတစ္လုံးလဲ ယူသြားရပါမယ္။ လက္ေတာ့ကေတာ့ မပါမျဖစ္ပါ။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဗီဒီယိုကင္မရာလည္း ေမ့လို႕မျဖစ္ပါ။ ေလာေလာလတ္လတ္ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ရထားတာဆိုေတာ့ လက္တည့္စမ္းၾကည့္ရပါဦးမည္။ ဂ်ီပီအက္စ္လည္းလိုလိုမယ္မယ္ယူသြားလိုက္ပါမယ္ေလ။ ရွပ္အင္းက်ီကေတာ့ ၃ထည္ေလာက္ဆိုရင္ ရေလာက္ပါသည္။ ပိုလိုက ၂ထည္ယူသြားမွျဖစ္ပါမယ္။ ေဘာင္းဘီကေတာ့ ဂ်င္းတစ္ထည္၊ ဒရက္စ္ပန္႕စ္ ၂ထည္ဆိုရင္ လုံေလာက္ပါျပီ။ ဒါဆိုရင္ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘာေတြယူသြားမည္ဆိုတာ ပရိတ္သတ္ၾကီး ခန္႕မွန္းလို႕ရေလာက္ပါျပီ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ သြားမွာပါ။ လက္ေတာ့ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လုံးနဲ႕ ကယ္ရီးအြန္ပိုင္းေလာ့ေသတၱာတစ္လုံးပဲ ပါမွာပါ။ ပရိတ္သတ္ၾကီးက ၅ရက္တည္းသြားမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္သယ္ခ်င္လို႕လဲ ေမးစရာရွိပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့။ အမ်ားၾကီးမသယ္ေတာ့ပါ။ လိုအပ္ရင္ ဆန္ဖရန္မွာ ဝယ္ဝတ္လို႕ရပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ လက္ေဆာင္ ယူသြားရပါဦးမည္။ သူက ေဘာလုံးကစားတာ ဝါသနာပါပါတယ္။ သူ႕အတြက္ ေဘာလုံးဂ်ာစီနဲ႕ ေဘာင္းဘီ ဝမ္းဆက္လက္ေဆာင္ေပးပါမည္။ ၾကံဳလို႕ေျပာရပါဦးမယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ရန္ကုန္ျပန္လည္တုန္းက ေဘာလုံးဂ်ာစီဝမ္းဆက္ ၅စုံ ဝယ္လာပါသည္။ အဂၤလန္၊ အီတလီ၊ မန္ယူ၊ အာစီနယ္၊ ခ်ယ္ဆီး တို႕ပါပဲ။ ဘားလမ္းထဲက ဝင္းနား အားကစားပစၥည္းဆိုင္က ဝယ္လာတာပါ။ ဝင္းနားနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာက စီဒီေဝါလ္ ရွိပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာ ေဆာ့ဝဲ ေတာ္ေတာ္စုံစုံရွိပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာဝင္သလိုေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ။ ေမာင္ထက္ခိုင္နဲ႕ အဲဒီဆိုင္ေတြနဲ႕ ဘယ္လိုမွ ပတ္သက္မႈမရွိပါ။ ေတာ္ၾကာ အလကား ေၾကာ္ျငာေပးပါတယ္ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။ အခုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ ေတြးမိပါေသးတယ္။ ဆန္ဖရန္က ျပန္လာရင္ေတာ့ ေရးစရာကုန္ၾကမ္းေတြ ရလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့လည္း ပရိတ္သတ္ၾကီး မ်ားမ်ားဖတ္ရတာေပါ့ေလ။ ဆန္ဖရန္မွာရွိေနတုန္းေတာ့ ဘေလာ့ေရးျဖစ္မယ္ မထင္ပါ။ သြားစရာ လာစရာ လည္စရာ ပတ္စရာ ေတြက မ်ားသကိုး။ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာလည္း သြားစားရပါဦးမယ္။ ရယ္စရာေျပာရပါဦးမယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ ၾကီးေတာ္တစ္ေယာက္က ေမာင္ထက္ခိုင္ ဆန္ဖရန္သြားတိုင္း ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ေခါက္ဆြဲမွာတတ္ပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ခမ်ာလည္း ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ေခါက္ဆြဲဘက္ကို မလွည့္ႏိုင္ပါ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဟိုသြားဒီသြား ဟိုဟာလုပ္ ဒီဟာလုပ္နဲ႕ ျပန္သာလာခဲ့ရပါတယ္။ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ေခါက္ဆြဲဆိုင္ ဘယ္နားရွိမွန္းေတာင္မသိပါခင္ဗ်ာ။ တစ္ခါသားမွာေတာ့ စုံစမ္းၾကည့္မိပါတယ္။ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ေခါက္ဆြဲက ဆိုင္မွာထိုင္စားလို႕ မရပါတဲ့။ ပါဆယ္ၾကိဳမွာထားမွ ဝယ္လို႕ရပါသည္တဲ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ ၾကီးေတာ္ကို ျပန္ေျပာျပေတာ့ မယုံပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ မဝယ္ခ်င္လို႕ ဟုထင္ေနပါသည္။ မဟုတ္ရပါ ၾကီးေတာ္ခင္ဗ်ား။ သူတို႕ကိုက မေရာင္းခ်င္တာပါ။ မေရာင္းခ်င္သူေတြကို ႐ိုက္ျပီး ေရာင္းခိုင္းလို႕ မရပါ။ ငိုျပလို႕လည္း ရမည္မထင္ပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ အေတြးေတြကို အခ်ိန္ေပးျပီး ဖတ္ေပးတဲ့ ပရိတ္သတ္ၾကီးကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ရည္ရြယ္သူသို႕

ရည္ရြယ္သူသို႕

သိေစအပ္ပါသည္
က်ေနာ္မ်ိဳး အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစား
အခါခါ ျမတ္ႏိုး
အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳျပင္
အထပ္ထပ္ ေစလႊတ္
အေၾကာင္းေၾကာင္း ေရးစပ္
မွတ္မိေစရန္
ၾကံဖန္ပါေသာ္လည္း
ဖူးစာရယ္မပါ
ေရွးေရစက္ မဆုံဆည္း
တူႏွစ္ကိုယ္နီးဖို႕အေရး
အေတြးအၾကံ မမွန္ကန္လို႕
ဒီဘဝ ဒီေနရာမွာ
လမ္းခြဲလိုက္ပါသည္။
ႏွမ လက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့။

စေနသီဟ

အြန္လိုင္းမွ ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ဝယ္ယူျခင္း

အြန္လိုင္းမွ ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ဝယ္ယူျခင္း

ေမာင္ထက္ခိုင္ ခရီးထြက္ပါအုန္းမည္။ ဒီအခ်ိန္ဒီအခါမွာ ခရီးထြက္လို႕ အေကာင္းဆုံးပါ။ ဓါတ္ဆီေစ်းကလည္း က်။ ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ေတြလည္း ေစ်းက်။ ေမာင္ထက္ခိုင္ဘယ္သြားမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ လံုျခံဳေရးအရ မေျပာေတာ့ပါ။ ေနာက္တာပါ။ ပရိတ္သတ္ၾကီးသိျပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမိဳ႕ကို သြားမွာပါ။ လိုက္ခ်င္ရင္ အခ်ိန္မီပါေသးတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဒီေန႕မွ ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ဝယ္တာပါ။ ဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ။ ခရစ္စမတ္ေဟာလီးေဒးပါ။ ခရီးစဥ္တစ္ခုလုံး ေျခာက္ရက္ေလာက္ပဲၾကာမွာပါ။ အေၾကာင္းထူးေတာ့မရွိပါ။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္တာပါ။ ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္း ပုံမွန္အလုပ္ေတြနဲ႕ မြန္းက်ပ္ေနလို႕ပါ။ အလုပ္ေတြမ်ားတဲ့ၾကားက အားရက္ကေလးရတုန္း အေျပးအလႊား ခရီးထြက္ရတာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ အလြန္အလုပ္မ်ားပါတယ္။ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႕ေဘာင္ ဆိုတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ႐ုံးေလးေျပးတက္လိုက္၊။ ေက်ာင္းေလးေျပးတက္လိုက္။ အလုပ္ကေလးလုပ္လိုက္။ စာေလးက်က္လိုက္။ စာက်က္တယ္ဆိုလို႕ ေျပာရပါအုန္းမယ္။ မာစတာတန္းမ်ားသည္ စာက်က္ခ်ိန္ အလြန္ယူပါသည္။ အားေနရင္ စာေလးက်က္ေနမွ ေတာ္ခါက်ပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကလည္း အားတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ဂိမ္းေလးကစားေနခ်င္ပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဂိမ္းကစားရတာ ၾကိဳက္ပါတယ္။ လူတစ္ကိုယ္ ဝါသနာတစ္မ်ိဳးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ညလုံးေပါက္ကစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုမ်ားေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္မခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ဝယ္တဲ့ အေၾကာင္းဆက္ပါအုန္းမည္။ ပထမေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ ပ႐ိုက္စ္လိုင္းေဒါ့ကြန္ကို သြားၾကည့္ပါတယ္။ ထြက္ခ်င္တဲ့အဲပို႕ရယ္ သြားခ်င္တဲ့အဲပို႕ရယ္ သြားခ်င္တဲ့ရက္ရယ္ ျပန္ခ်င္တဲ့ရက္ရယ္ အရင္ေရြးရပါတယ္။ အခ်ိန္လည္း ထည့္လို႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က မနက္သြားခ်င္ျပီး တခ်ိဳ႕က ညေနသြားခ်င္တတ္ၾကပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကေတာ့ ႐ုံးဆင္းမွ သြားမယ္ေပါ့ေနာ္။ ညေနကို ေရြးလိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာက အဲပို႕ေတြက အမ်ားသားလား။ အဲပို႕ကုဒ္လည္း ရွာထည့္ရပါေသးတယ္။ အဲပို႕ကုဒ္မသိရင္ေတာ့ ျမိဳ႕နံမယ္ထည့္လည္း ရေတာ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမိဳ႕အၾကီးၾကီးမွာ အဲပို႕ႏွစ္ခု သုံးခုရွိေနရင္ေတာ့ ခက္ပါျပီ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို လာၾကိဳမယ့္ သူငယ္ခ်င္းက သူနဲ႕နီးတဲ့ အဲပို႕ကို ေျပာျပထားလို႕ ေမာင္ထက္ခိုင္အတြက္ အခက္အခဲမရွိပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲပို႕ကုဒ္ရွာရတာလည္း ခက္ခက္ခဲခဲမဟုတ္ပါဘူး။ ျမိဳ႕နံမယ္ထည့္လိုက္ရင္ အဲဒီျမိဳ႕က အဲပို႕ကုဒ္ေတြ ထြက္လာပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္နဲ႕ အဆင္ေျပမယ့္ အဲပို႕ကုဒ္ထည့္လိုက္႐ုံပါပဲ။ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ထည့္ျပီးေတာ့ ရွာတဲ့ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ပါတယ္။ မိနစ္ဝက္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ရင္ ေပၚလာပါျပီ။ အခ်ိန္ဇယားနဲ႕ ေစ်းႏႈန္းဇယားပါ။ အသက္သာဆုံးေစ်းက အေပၚဆုံးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ထက္ခိုင္သြားခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ထားပါေတာ့။ သြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္ရဲ့ ေစ်းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚလာတစ္ရာေလာက္ကြာေနပါတယ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ တစ္ရာသုံးဆယ့္ကိုးေဒၚလာ ကြာပါတယ္။ မျဖစ္ေသးပါ။ တေန႕တည္းမွာ မနက္ေစ်းတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ညေနေစ်းတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ မနက္ပိုင္း သြားရင္ပိုျပီး ေစ်းသက္သာပါတယ္။ ေအးေလ။ ေမာင္ထက္ခိုင္က အခ်ိန္ဇယားဆြဲတဲ့သူမွ မဟုတ္တာ။ ေစ်းသတ္မွတ္သူလည္း မဟုတ္ပါ။ ဒီေတာ့ သူတို႕ သတ္မွတ္တဲ့ေစ်းပဲေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ အသက္သာဆုံးလက္မွတ္ကိုပဲ ဝယ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဝယ္မယ္လုပ္ေတာ့ အဲလိုင္းဝက္ဆိုက္ကို သြားၾကည့္မိလိုက္ပါတယ္။ အဲလိုင္းဝက္ဆိုက္က ဝယ္ရင္ ခံုေရြးလို႕ရပါတယ္။ ပ႐ိုက္စ္လိုင္းေဒါ့ကြန္က ဝယ္ရင္ေတာ့ ခံုေရြးလို႕မရပါဘူး။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ထိုင္ခံုေရြးရရင္ ေမာင္ထက္ခိုင္ လူသြားလမ္းေဘးကထိုင္ခံုကို ေရြးပါတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေရြးပါ။ ထြက္ရတာခက္လို႕ပါ။ ျပဴတင္းေပါက္ကို ေရြးေတာ့ေရာ ဘာထူးမွာလဲ။ တိမ္ေတြကို တခ်ိန္လုံးထိုင္ၾကည့္ေနမွာမွ မဟုတ္တာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္တို႕ကေတာ့ ပ်ံသန္းခ်ိန္တေလွ်ာက္လုံး အိပ္မွာပါခင္ဗ်ာ။ မအိပ္ရင္လည္း ေမာင္ထက္ခိုင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္မွာပါ။ စာမဖတ္ရင္လည္း အိုင္ဖုန္းနဲ႕ သီခ်င္းနားေထာင္မွာပါ။ သီခ်င္းနားမေထာင္လည္း လပ္ေတာ့နဲ႕ ဒီဗီဒီ ၾကည့္မွာပါ။ ဟဲဟဲ။ ႂကြားစရာလည္း မက်န္ေတာ့ပါ။ ကုန္သေလာက္ရွိသြားပါျပီ။ ဒါေတာင္ အိုင္ဖုန္းမဝယ္ခင္က ဝယ္ထားေသာ အိုင္ေပါ့အေၾကာင္းမေျပာရေသးပါ။ အင္တာနက္ေခတ္ၾကီးမွာ အြန္လိုင္းကေန ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ဝယ္တာ မထူးဆန္းပါဘူး။ အင္တာနက္ေပၚမွာ အားလုံးဝယ္လို႕ရပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ဝယ္ေတာ့မွ အထူအဆန္းလုပ္ျပီး ေလွ်ာက္ေရးေနတာပါ။ အရင္တုန္းကလည္း ဝယ္ဖူးပါတယ္။ ဘေလာ့မေရးေသးေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ။ အခုေတာ့ ပရိတ္သတ္ၾကီးအားကိုးနဲ႕ ေရးခ်လိုက္ပါျပီ။ သည္းခံျပီး ဖတ္ၾကပါကုန္။

အယ္စီဒီတီဗီတစ္လုံးဝယ္ယူျခင္း

ေမာင္ထက္ခိုင္ မေန႕က အယ္စီဒီတီဗီတစ္လုံးဝယ္ပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ မိဘမ်ားအတြက္ ေဟာလီးေဒးလက္ေဆာင္ေပါ့။ ခရစ္စမတ္နဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေန႕ အတြက္ပါ။ ဘလက္ေသာၾကာေန႕ကိုေတာ့ မေစာင့္ေတာ့ပါ။ ထိုေန႕မွာ ဆိုင္တိုင္း လူအရမ္းမ်ားပါတယ္။ တိုးတိုးၾကိတ္ၾကိတ္နဲ႕ ဘာမွလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ဝယ္လို႕မရပါ။ ဆိုင္ေတြကလည္း ဟိုပစၥည္းနဲနဲ ဒီပစၥည္းနဲနဲ ေရာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေစ်းနဲ႕ ဒီပစၥည္းေတြကို အမ်ားၾကီးမေရာင္းႏိုင္ပါ။ လူေတြလာေအာင္ ဆြယ္တာပါ။ လူေတြကလည္း အလုအယက္နဲ႕။ ဆိုင္ကိုလာတဲ့လူတိုင္းကေတာ့ ပစၥည္းတစ္ခုခုေလာက္ေတာ့ ဝယ္ျဖစ္သြားၾကပါသည္။ မားကက္တင္းေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေစ်းေတြလည္း ေလွ်ာ့တယ္လို႕ ေျပာေပမယ့္ ပုံမွန္ေစ်းနဲ႕ မကြာလွပါ။ ပုံမွန္ေစ်းကိုမသိသူေတြအတြက္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုရွိပါတယ္။ ဒီပစၥည္းဘယ္ေလာက္တန္သလဲ သိသူေတြအတြက္ေတာ့ သိပ္မထူးျခားပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ တီဗီအေၾကာင္းကို ဆက္ပါအုန္းမယ္။ ပထမေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း မသိပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္႐ုံးမွ ဗီယက္နမ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ေျပာပါသည္။ သူ႕ေကာင္ေလးက သူ႕အတြက္ တီဗီဝယ္ေပးေၾကာင္း။ အရမ္းတန္ေၾကာင္းေပါ့။ ဒါနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္လည္း ေရာဂါထပါေတာ့တယ္။ အယ္စီဒီတီဗီအေၾကာင္း စုံစမ္းပါေတာ့သည္။ ဘယ္ေစ်းဆိုရင္တန္လဲ။ ဘယ္တံဆိပ္ ေကာင္းလဲေပါ့ေနာ္။ မဝယ္ခင္ သိထားေတာ့ေကာင္းတာေပါ့။ အြန္လိုင္းက ရီဗ်ဴးမ်ားကိုလည္း ဖတ္ရပါေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုလည္းေမးရပါသည္။ သူက အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းဝယ္တဲ့ေနရာမွာ ကြၽမ္းက်င္ပါတယ္။ ပေလးစေတရွင္၃ ဝယ္တုန္းကလည္း သူ႕ကိုတိုင္ပင္ခဲ့ရပါသည္။ ဒီလိုနဲ႕ ဆိုင္လည္းေရြးျပီး တီဗီသြားဝယ္ပါတယ္။ မသြားခင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဆိုင္မွာ တီဗီရွိေသးရဲ့လား။ ဘယ္ႏွလုံး က်န္ေသးလဲ။ ရွိေသးရင္ ဟိုးလုပ္ထားပါလို႕ ေျပာေတာ့ ေဆးလ္ပစၥည္းေတြကို မဟိုးပါတဲ့ခင္ဗ်ာ။ ေအးေလ။ မဟိုးဘူးဆိုေတာ့လည္း ျမန္ျမန္သြားဝယ္ရပါသည္။ ဆိုင္မွာက တစ္လုံးသာ က်န္ပါေတာ့သည္။ ေတာ္ေသး၏ေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ဒစ္ပေလးကို ဝယ္ေနရပါအုန္းမည္။ ဒီေနရာမွာ ရယ္စရာေလးတစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ အေရာင္းစာေရးက ဝရန္တီ အတင္းေရာင္းပါေတာ့တယ္။ အမွန္က စက္႐ုံက တစ္ႏွစ္စာ ဝရန္တီ ပါျပီးသားပါ။ သူတို႕ဆိုင္က ဝရန္တီကို အတင္းေရာင္းေနတာပါ။ သူတို႕ဝရန္တီကလည္းတစ္ႏွစ္ပါပဲ။ သူတို႕ဝရန္တီကို နည္းနည္းရွင္းျပပါမယ္။ ဆိုင္ဝရန္တီကို ဝယ္ထားရင္ တီဗီ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အလကားျပင္ေပးပါမည္။ ျပင္လို႕မရေတာ့ရင္ အသစ္လဲေပးပါမည္။ စက္႐ံုဝရန္တီက စက္႐ံုကို ျပန္ပို႕ေပးမွ စက္႐ံုက ျပင္ေပးမွာပါ။ ပို႕ခကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေပးရမွာပါ။ စက္႐ံုက ျပင္ျပီးရင္ ကိုယ့္ဆီကို ျပန္ပို႕ေပးပါမည္။ အျပန္အလွန္ပို႕တာ လမ္းခရီးမွာ တစ္လေလာက္ၾကာပါမယ္။ ဆိုင္ဝရန္တီကေတာ့ ပ်က္တာနဲ႕ ဆိုင္ကိုယူသြား႐ံုပါပဲ။ သူတို႕ဟာသူတို႕ ၾကည့္ရွင္းပါလိမ့္မယ္။ ေခါင္းမ႐ႈပ္ဘူးေပါ့။ အိုင္ဒီယာေလးကေတာ့ ေကာင္းပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကလည္း သေဘာက်ပါသည္။ ဒါေပသိ ဆိုင္ဝရန္တီေကာ စက္႐ံုဝရန္တီပါ တခ်ိန္တည္းတျပိဳင္တည္း ရွိေနပါမည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္က ေမးပါသည္။ စက္႐ံုဝရန္တီတစ္ႏွစ္ျပီးမွ ဆိုင္ဝရန္တီေနာက္တစ္ႏွစ္ ဝယ္လို႕မရဘူးလား။ ဝရန္တီႏွစ္ႏွစ္ရေတာ့ ပိုမေကာင္းေပဘူးလား။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္ေနတာေပါ့။ ဒီလိုေတာ့ မရပါ။ ဆိုင္က လူလည္ေတြပဲ။ တစ္ႏွစ္အတြင္း တီဗီပ်က္လို႕ ဆိုင္ဝရန္တီရွိလို႕ ဆိုင္ကိုယူလာရင္ သူတို႕က စက္႐ံုဝရန္တီကို အရင္လက္ညိဳးထိုးပါလိမ့္မည္။ စက္႐ံုဝရန္တီနဲ႕ အရင္ရွင္းလို႕ ေျပာပါလိမ့္မည္။ မရမွ သူတို႕ဆီ ယူလာဖို႕ ေျပာပါလိမ့္မည္။ ဆိုင္က တစ္ႏွစ္စာ ဝရန္တီဖိုး အေခ်ာင္ လိုခ်င္တာပါ။ ဆိုင္ဝရန္တီနဲ႕ စက္႐ံုဝရန္တီက တျပိဳင္တည္းဆိုေတာ့ အေခ်ာင္ခိုခ်င္တာပါ။ ႐ိုက္စားေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို ဒီလိုလုပ္လို႕ဘယ္ရလိမ့္မလဲ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ လူလည္ပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဆိုင္ဝရန္တီမလိုခ်င္ေၾကာင္း ျငင္းသည္ေပါ့။ ဒီေတာ့ အေရာင္းစာေရးက ဥပမာေလးတစ္ခုေပးပါတယ္။ သူ႕အေမ တီဗီဝယ္ပါသတဲ့။ သံုးလေလာက္မွာ ပ်က္ပါသတဲ့။ ဆိုင္ဝရန္တီရွိလို႕ စိတ္မပူရပါဘူးတဲ့။ ဆိုင္က ခ်က္ခ်င္း အသစ္လဲေပးပါသတဲ့။ ေကာင္းပါသည္။ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ တစ္ခုပဲ ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီဆိုင္ကတီဗီေတြက ခဏေလးနဲ႕ ပ်က္တတ္ပါသလား။ အေရာင္းစာေရးေလး မ်က္ႏွာပ်က္သြားပါတယ္။ သူ႕စကားနဲ႕သူဆိုေတာ့ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ၾကိတ္ျပဳံးလိုက္ပါတယ္။ ေျပာျပီးပါပေကာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို ဒီလိုလာစမ္းလို႕ ဘယ္ရမွာလဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႕ ဆိုင္ဝရန္တီကို မဝယ္ဘဲ တီဗီကိုသာ ဝယ္လာခဲ့ပါတယ္။ စက္႐ံုဝရန္တီရွိတာပဲ ဘာျဖစ္လဲ။ တီဗီကလည္း တစ္ႏွစ္သာသံုးမွာပါ။ ေမာ္ဒယ္ေအာက္သြားရင္ အသစ္လဲမွာပါ။ ဟဲဟဲ။ ဒါကေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ တီဗီဝယ္ရင္း ၾကံဳခဲ့တာေလးပါ။ သူတို႕ကိုလည္း အျပစ္မေျပာလိုပါ။ စီးပြါးေရးဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲျဖစ္ရမွာေပါ့။ ကိုယ္ကလည္းတြက္ရပါမယ္။ ဆိုင္ဝရန္တီကိစၥကေတာ့ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္တိုင္း လုပ္စားေနေသာ ႐ိုက္ကြက္ေလးပါ။ ပရိတ္သတ္ၾကီးလည္း သိေအာင္ေျပာျပတာပါ။ အားလုံးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ေက်းဇူးေတာ္ေန႕ ျဖစ္ပါေစ။ မိသားစုအားလုံးနဲ႕အတူတူ ရွိႏိုင္ၾကပါေစ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကေတာ့ မိဘေတြနဲ႕အတူ ေက်းဇူးေတာ္ေန႕ကို ျဖတ္သန္းသြားမွာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းတဲ့ မိသားစုေလးနဲ႕ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ အားလုံးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။

ဟိုေတြးဒီေတြး(၄)

ေမာင္ထက္ခိုင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေယဘူယ်အားျဖင့္ ေလးမ်ိဳးခြဲထားပါတယ္။ လယ္ဗယ္ေလးခုေပါ့ေနာ္။ လယ္ဗယ္ေအကေတာ့ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းမ်ားေပါ့။ ဘီကေတာ့ ပုံမွန္ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ စီကေတာ့ တခါတေလမွ ေတြ႕တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ လယ္ဗယ္ဒီကေတာ့ ေအ၊ဘီ၊စီ တို႕ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေပါ့ေနာ္။ တဆင့္ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေျပာတာပါ။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက လယ္ဗယ္အေျပာင္းအလဲရွိပါတယ္။ လယ္ဗယ္ေအေတြကေတာ့ အေျပာင္းအလဲမရွိပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ လယ္ဗယ္ဘီနဲ႕စီက အေျပာင္းအလဲ အမ်ားဆုံးပါ။ လယ္ဗယ္ဒီကလည္း သိပ္ေတာ့မထူးပါ။ ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္သာ။ အခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ စီႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဘီေတြေပါ့ေနာ္။ ထားပါေတာ့။ ဝမ္းနဲ႕တူးလို႕ ေခၚၾကပါစို႕။ ဝမ္းက ေကာင္ေလးပါ။ တူးက ေကာင္မေလးပါ။ ေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့ ေကာင္မေလးပါ။ လူခ်စ္လူခင္လည္း ေပါပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ခင္ပါသည္။ ခင္မွာေပါ့။ သူ႕မွာ ေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ရွိသည္ကိုး။ တိုတိုပဲေျပာရရင္ တူးသူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးေတြကို ေမာင္ထက္ခိုင္တို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ေၾကာင္ၾကသည္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဝမ္းကေတာ့ေတာ္ေတာ္ကဲပါတယ္။ ေကာင္မေလး တစ္ဖြဲ႕လုံးကို ပတ္ေၾကာင္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း ဝမ္းကို ဟုတ္တိပတ္တိ ျပန္မၾကိဳက္ပါ။ ဘယ္မွာလာၾကိဳက္ပါ့မလဲ။ ဟိုေကာင္မေလးလိုလို ဒီေကာင္မေလးလိုလိုဆိုေတာ့ ဘယ္ေကာင္မေလးမွ မရလိုက္ပါ။ ေကာင္မေလးေတြဆိုတာက သူတို႕ကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ၾကိဳက္မွ ျပန္ၾကိဳက္မွာပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ထင္တာေပါ့ေနာ္။ မွားရင္လည္းမွားမွာေပါ့ေလ။ ဝမ္းအေၾကာင္းျပန္ဆက္ရေအာင္ပါ။ ဘယ္ေကာင္မေလးမွ ျပန္မၾကိဳက္ေပမယ့္ ဝမ္းကေတာ့ မေလွ်ာ့ေသးပါ။ တူးကို ပိုးျပန္ပါတယ္။ ဝမ္းက တူးကို စိတ္သေဘာထား အလြန္ျဖဴစင္သူေလးလို႕ တင္စားပါတယ္။ ဝမ္းဘယ္လိုေျပာေျပာ တူးကလည္း အေရးတယူမရွိပါ။ ဝမ္းကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ အဟုတ္ၾကီးထင္ေနရွာပါသည္။ ဒီလိုနဲ႕ တူးတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံျခားကို ေက်ာင္းသြားတက္ဖို႕ျဖစ္လာပါတယ္။ ဝမ္းတစ္ေယာက္ ေရာဂါတက္ပါေတာ့တယ္။ တူးကို ခရီးမသြားခင္ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္ပါသည္တဲ့။ သူ႕ဟာသူ ေပးခ်င္တာ ဘယ္သူမွ မတားပါ။ သူ႕အၾကံက သူငယ္ခ်င္းအားလုံးဆီက ပိုက္ဆံစုျပီး ဝယ္ေပးဖို႕ပါ။ ဝယ္ျပီးရင္ သူေပးသလို ဘာလိုလိုလုပ္ခ်င္တာပါ။ ဒီလိုနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကို ပိုက္ဆံေကာက္ပါတယ္။ အားလုံးေရွ႕မွာဆိုေတာ့ လူတိုင္းက မျငင္းၾကပါ။ ကိုယ္မထည့္ရင္ ကပ္ေစးနဲတယ္ အထင္ခံရမည္စိုးတာေပါ့ေနာ္။ အိုင္ေပါ့တစ္လုံးဝယ္ျပီး လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္တန္ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေလးဆယ္ေလာက္ ထည့္ရပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္တို႕ ေကာင္ေလးအုပ္စုပဲ ကြက္ျပီး ေကာက္တာဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းအေနနဲ႕ မ်ားသြားတာေပါ့။ ထားပါေတာ့။ တကယ္ေပးတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ အားလုံးေရွ႕မွာ မေပးဘဲ ဝမ္းတစ္ေယာက္ သူ႕ဟာသူ ၾကိတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူေပးသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕။ ဒီကိစၥျဖစ္ခဲ့တာ သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကာပါျပီ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ေတြးမိတိုင္း ရယ္စရာတစ္ခု အျဖစ္ သတိရေနဆဲပါ။ မေက်နပ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝမ္းလုပ္သြားပုံေလးက သင္းလို႕ပါ။ သူၾကီးဘုရား ရြာသားေကာင္းမႈေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႕လည္းျပဳံးမိပါသတဲ့။ ဒီလိုျဖစ္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနရင္းက တူးတစ္ေယာက္ အိမ္ခဏျပန္လာပါတယ္။ ေဟာလီးေဒးေပါ့။ ဝမ္းကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္။ ဒီတခါလည္း အရင္အတိုင္းပါပဲ။ မေျပာင္းလဲပါဘူး။ တူးသူငယ္ခ်င္းအသစ္ေကာင္မေလးေတြကို ဝမ္းေၾကာင္ျပန္ပါေရာ။ မရႏိုင္ေတာ့ တူးဘက္လွည့္လာျပန္ပါတယ္။ ဒီတခါ တူးျပန္ရင္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာဝယ္ျပီး လက္ေဆာင္ေပးခ်င္ျပန္ပါသတဲ့။ တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ေသာ ေမာင္ထက္ခိုင္တို႕ကေတာ့ သေဘာမတူေတာ့ပါ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္တာဝန္ယူေပေတာ့။ ဒီေန႕အထိ ေမာင္ထက္ခိုင္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ေျပာစမွတ္ၾကီးျဖစ္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ လယ္ဗယ္ခြဲထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေၾကာင္းပါ။ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေျပာခ်င္တာက နည္းနည္း။ အတင္းေျပာခ်င္တာက မ်ားမ်ား။

ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း

ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း

ေအးလွခ်ည့္ရဲ့
ေဆြးျမၾကည္လဲ့
ေလးႏွမ ျပီတဲ့
ေအးျမရာသီ

ေျမာက္ေလေဆာ္ႏွင္း
ေပ်ာက္ေစ ေဖာ္တသင္း
ေငါက္ေသာ အပ်င္း
ထေတာ့ ေမာင္မင္း။ ။

စေနသီဟ

ဟိုေတြးဒီေတြး(၃)

ေမာင္ထက္ခိုင္သည္ ဉာဏ္မေကာင္းပါ။ သူမ်ားေတြ တစ္နာရီနဲ႕ က်က္၍ျပီးေသာ အိမ္စာကို ေမာင္ထက္ခိုင္ ႏွစ္နာရီ က်က္ရပါသည္။ သူမ်ားေတြ တစ္နာရီနဲ႕ တြက္၍ျပီးေသာ အိမ္စာကို ေမာင္ထက္ခိုင္ ႏွစ္နာရီ တြက္ရပါသည္။ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္ရပါသည္။ တခါတေလေတာ့လည္း ေတြးမိပါသည္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ ေတြးမိေတြးရာေတြ ေရးျပန္ပါျပီ။ ေရွးလူၾကီးေတြက ေျပာပါသည္။ လူခ်င္းတူေပမယ့္ ကံခ်င္းယွဥ္၍ မရ။ ကံခ်င္းတူေပမယ့္ ဉာဏ္ခ်င္း ယွဥ္လို႕မရ။ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ဝီရိယ သုံးပါးလုံး ညီမွ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ပါသည္။ ကံ ႏွင့္ ဉာဏ္ကို ျပဳျပင္၍ မရႏိုင္ပါ။ ဝီရိယသာလ်င္ ၾကိဳးစားသေလာက္ ခရီးေပါက္ပါသည္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ဝီရိယ အေၾကာင္းပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဝီရိယ ေကာင္းပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကေလး ငယ္ငယ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ေျပာျပပါမည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ကျဖစ္ပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ ငယ္ပါေသးသည္။ ဆရာမက အိမ္စာေပးလိုက္ပါတယ္။ စာက်က္ခဲ့ေပါ့ေနာ္။ စာမရရင္ ႐ိုက္မည္ဟုလည္း ေျခာက္လိုက္ပါေသးတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘာလုပ္သည္ ထင္ပါသနည္း။ စာက်က္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဒါဆို စာက်က္တာ ဘာဆန္းေသးလဲ။ ဟုတ္ကဲ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္ မနက္ ေျခာက္နာရီထျပီး စာက်က္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ဒီေလာက္ၾကိဳးစားစရာမလိုေသးပါ။ ေက်ာင္းခ်ိန္က ဆယ့္ႏွစ္နာရီမွ တက္ရမည္ကို အစိုးရိမ္လြန္ျပီး စာထက်က္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ားသူငွါ အိပ္လို႕ေကာင္းတုန္း ေမာင္ထက္ခိုင္ၾကိဳးစားေနပါသည္။ ေတာက္မည့္မီးခဲ တရဲရဲေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ထုံးစံအတိုင္း ေမာင္ထက္ခိုင္ အစေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါသည္။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ဒီအက်င့္စြဲလာခဲ့ပါသည္။ ဒီလိုနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္မွာ စိုးရိမ္တတ္ေသာစိတ္ ၾကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္။ စာက်က္လို႕မျပီးမွာ စိုးရိမ္သည္။ အခ်ိန္မီ မေရာက္မွာစိုးရိမ္သည္။ ေနာက္က်မွာ စိုးရိမ္သည္။ ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္ လြန္ကဲလာလ်င္ မေကာင္းပါခင္ဗ်ား။ စိုးရိမ္လြန္ေတာ့ ဘာျဖစ္တတ္ပါသလဲ။ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ အျမဲတမ္း ပူပန္ေနရတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းစာအတြက္ပူျပီးေတာ့ ဘာအတြက္ ပူေသးသလဲ။ အခ်ိန္အတြက္ပူရျပန္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း ဆုံးမပါေသးတယ္။ မရပါဘူး။ စိုးရိမ္တတ္တာက အ႐ိုးစြဲေနပါျပီ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေနာက္က်မွာ အရမ္းေၾကာက္တတ္ပါသည္။ ဘယ္သြားသြားဘယ္လာလာ ေနာက္မက်ခ်င္ပါ။ ေနာက္က်ရင္ သူမ်ားေနာက္ပါသြားမွာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဟားဟား။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္အေၾကာင္းသိေတြက ရယ္ၾကပါလိမ့္မည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ေနာက္မက်တတ္ေတာ့ဘူးလားလို႕။ စိုးရိမ္တယ္လို႕ ေျပာတာပဲ။ ေနာက္မက်ဘူးလို႕ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါခင္ဗ်ား။ ေျပာရင္းဆိုရင္း ေနာက္တစ္ခု စဥ္းစားမိျပန္ပါျပီ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ အေတြးေတြကေတာ့ ေတာင္စဥ္ေရမရပါ။ ဆက္ပါအုန္းမည္။ ေစာင့္ႏိုင္ေလ အက်ိဳးရွိေလ ဆိုေသာစကားကို ၾကားဖူးၾကပါသလား။ ေလာကၾကီးမွာ ေစာင့္ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းတာေတြ ရႏိုင္တယ္လို႕ ေျပာတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ေစာင့္ေနလို႕ ဘာမွျဖစ္မလာပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဉာဏ္မမီတမီနဲ႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ရရင္ျဖင့္ ၾကိဳးစားေနရင္းေစာင့္မွ အက်ိဳးရွိမွာပါ။ မၾကိဳးစားရင္ ေစာင့္ေနလို႕လည္း အလကားပါပဲ။ ကံေကာင္းသူမ်ားက်ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပဲေစာင့္ေနရင္း သူ႕ဟာသူျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အျမဲတမ္း ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ေနာက္က်တတ္တာပါ။ သူ႕ကိုေပါင္းရသင္းရတာ အလြန္စိတ္ရွည္ရပါတယ္။ သူကကံလည္းေကာင္းပါတယ္။ သူ႕ေဆာင္ပုဒ္က ခပ္ေအးေအးသာေန သူ႕ဟာသူျဖစ္လာလိမ့္မည္တဲ့။ အခ်ိန္တန္ရင္ ႏြားပိန္ကန္မွာေပါ့။ သူကေတာ့ ေအးေဆးပါခင္ဗ်ာ။ ေကာင္မေလးနဲ႕ ခ်ိန္းထားလည္း ေနာက္က်။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ခ်ိန္းထားလည္း ေနာက္က်။ မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္သီခ်င္းထဲကလိုပါပဲ။ ဘာလုပ္လုပ္ေနာက္က်ပါတယ္။ ေသေရးရွင္ေရးလဲ ေနာက္က်ပါတယ္။ ဒါေပသိ သူ႕ဟာသူေတာ့ အဆင္ေျပသြားတာခ်ည္းပါပဲ။ ကံေကာင္းသူမ်ားက်ေတာ့ ေနရင္းထိုင္ရင္း ကံေကာင္းေနတာပါပဲ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ အေတြးေတြထဲမွာ ဥပမာ မပါပါ။ ဘာေၾကာင့္ဘာအတြက္ဆိုတာ ရွင္းျပႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနရင္ ၾကိဳက္လားမသိ၊ မၾကိဳက္လားမသိ။ အေသးစိတ္ေတြလည္း ေျပာလို႕မရပါ။ ကာယကံရွင္ေတြကို မထိခိုက္ေစခ်င္လို႕ပါ။ ပညာေပးခိုင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာပါတယ္။ နင့္ကို စကားမေျပာေတာ့ဘူးတဲ့။ ငါေျပာတာေတြ နင္ေလွ်ာက္ေရးမွာစိုးလို႕တဲ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းပဲ ေရးစရာရွိပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမာင္ထက္ခိုင္၏ ဇာတ္ေကာင္ေတြေပါ့ေလ။ စကားပံုေတြလည္း ပါရဲ့။ ေနာက္က်တဲ့ အေၾကာင္းလည္း ပါရဲ့။ ေၾကာ္ျငာဝင္လိုက္ပါအုန္းမယ္။ တစ္ပြဲတိုး ေမာင္ထက္ခိုင္ကို ျပင္ေရးပါအုန္းမယ္။ မဖတ္မိမွာစိုးလို႕ပါ။

က်ိန္စာ

က်ိန္စာ

လိမ္ညာရင္ ကြဲပါေစ အသည္း
သစၥာဆိုခဲ့ဖူးတယ္
မုသားဆိုျငား မုန္းသူမ်ားေစ
ကိုယ္ခ်စ္ျမင္မိ ရင္ဝယ္ညိလည္း
ခ်စ္သူ မုန္းလို႕ ယူၾကဳံးမရ

အသစ္ရွာမိ အျပစ္ရွိ၏
႐ိုင္းစိုင္းႏိႈင္းဆ ရင္နဲ႕ေဖာက္ခြင္း
ရန္လိုျပင္းစြာ ေရရြတ္မွာ
သူ႕ေမတၱာခ်စ္မွာ ႏိုင္လိုမင္းထက္
ရက္ရက္စက္စက္ အသည္းခြဲခဲ့ဖူးတယ္

မင္းမွမင္း အတင္းခ်စ္ခိုင္းေနသူ
ျငိဳးမာန္ဖြဲ႕ တဖက္သတ္မ်ား မစဥ္းစား
က်ိန္စာမွားတိုက္ တလိႈက္လိႈက္ႏွင့္
ဘယ္ေသာအခါမွ
အခ်စ္စစ္မေတြ႕ေစသတည္း။ ။

စေနသီဟ

ဟိုေတြးဒီေတြး(၂)

မေန႕ညက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းဖုန္းဆက္တာ ဘာဆန္းသလဲလို႕။ ဟုတ္ကဲ့ မဆန္းပါခင္ဗ်ာ။ ဆန္းတာက သူဆက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႕ ေနရာပါ။ က်ေနာ္တို႕အခ်ိန္ မနက္ ၂ နာရီေလာက္ ရန္ကုန္ကေနဆက္တာပါ။ ညနက္သန္းေခါင္ ဖုန္းလာေတာ့ ဘယ္သူမ်ား ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲလို႕ စိတ္ပူရတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ အခ်ိန္မေတာ္ ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ ဖုန္းသံၾကားရင္ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ထိတ္လန္႕သြားတတ္ပါတယ္။ နံပတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္ႏုန္းနံပါ။ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာနဲ႕ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ သူက ေအးေဆးပါပဲ။ ေနေကာင္းလားတဲ့။ အိပ္ေနျပီလားတဲ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္ အိပ္လို႕ေကာင္းေနခ်ိန္ ဖုန္းလာေတာ့ ပထမေတာ့ စိတ္ပူတာေပါ့ေနာ္။ အခုသူက ေအးေအးေဆးေဆးဆိုေတာ့ စိတ္ေအးသြားပါတယ္။ အိပ္ေနျပီေပါ့။ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနျပီလဲ။ ဒီသူငယ္ခ်င္းက ရန္ကုန္ျပန္သြားတာမၾကာေသးပါ။ သူက ျပန္ေရာက္ေနျပီဟု ေျပာပါသည္။ ရန္ကုန္ျပန္သြားတုန္းက နဲနဲၾကာမည္ဆိုျပီး ေျပာသြားပါသည္။ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕သူေပါ့ေလ။ အခုျပန္ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ အံ့ဩသြားပါသည္။ သူက ေန႕နဲ႕ည မွားေန၍ အိပ္မရသျဖင့္ ဖုန္းဆက္ပါသည္တဲ့။ ေကာင္းပါတယ္။ သူအိပ္မရတာနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို တန္းျပီး သတိရလိုက္တာပါ။ ေအးေလ။ ႏိုးသြားျပီဆိုေတာ့လည္း ဆက္ေျပာ႐ုံေပါ့။ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာေနရင္းနဲ႕ မယုံလို႕ ထပ္ေမးမိပါသည္။ တကယ္ျပန္ေရာက္ေနတာလား။ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ အန္ႏုန္းနံပါ နဲ႕ဆက္တာလဲ။ အံမယ္ သူက သူ႕ဖုန္းနံပတ္ သူမ်ားသိမွာစိုးလို႕တဲ့။ သူနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္က သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးပါ။ ဒါမ်ိဳးလာလုပ္လို႕ ဘယ္ရပါ့မလဲ။ သူ႕ဖုန္းနံပတ္က ေမာင္ထက္ခိုင္ဖုန္း ထဲမွာ ရွိျပီးသားပဲ။ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ။ စိတ္ထဲမွာ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနဆဲပါ။ ဒါနဲ႕ပဲ သူ႕ဖုန္းကို ျပန္ဆက္မည္ဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။ ဒီေတာ့ သူက ဆက္ေပါ့ ဆိုျပီး ဖုန္းခ်သြားပါသည္။ သူ႕ဖုန္းကို ဆက္ေတာ့ ဖုန္းပိတ္ထားပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ေတာ့ အညာမိျပန္ျပီေပါ့။ ခဏၾကာေတာ့ သူျပန္ဆက္ပါသည္။ ဒီတခါေတာ့ နံပတ္က ၁၂၃၄ ဆိုျပီး ေပၚပါတယ္။ သိလိုက္ပါျပီ။ သူ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို ရန္ကုန္ကေန လွမ္းၾကပ္ေနတာပါ။ ရယ္လိုက္တာမွ အူလိႈက္သဲလိႈက္။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ အီလည္လည္နဲ႕ သူဟားတာကို ငုတ္တုတ္ခံရပါေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့လည္း အျပစ္မယူသာဘူးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ဒီလိုခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ စဖို႕ေနာက္ဖို႕ဆိုရင္ ထိပ္တန္း။ အယုံလြယ္သူ ေမာင္ထက္ခိုင္ ခဏခဏ ခံရပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အားမနာတမ္း ေဝဖန္ရရင္ ေမာင္ထက္ခိုင္ အင္မတန္ အယံုလြယ္ပါတယ္။ သူမ်ားေျပာတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္ခါေျပာရင္ ကိုးခါေလာက္ေတာ့ ယုံတတ္ပါတယ္။ မစဥ္းစားတတ္ေသာ ေမာင္ထက္ခိုင္ပါ။ သူမ်ားေျပာရင္ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ယုံလိုက္တာပါပဲ။ သူခင္မင္သည့္လူ ေျပာသမွ်ယုံသည္။ ယုံၾကည္မိလ်င္ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားေတာ့ေပ။ ဤအားနည္းခ်က္ၾကီးကား ေမာင္ထက္ခိုင္ကို ဒုကၡအေပးဆုံးျဖစ္၏။ ေမာင္ထက္ခိုင္သည္ စိတ္ေပ်ာ့သည္။ သနားတတ္သည္။ အားနာတတ္သည္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ သေဘာေကာင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ သေဘာေကာင္းေတာ့ လူခ်စ္လူခင္ေပါတာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပသိ လူတိုင္းက အကူအညီေတာင္းခ်င္ၾကပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကလည္း ကူညီပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ေျမႇာက္ေပးရင္း ခိုင္းၾကပါေတာ့တယ္။ ဟိုလူကဆရာၾကီးတင္လိုက္ ဒီလူကေျမႇာက္ေပးလိုက္နဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဆရာၾကီးလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ၾကီး စြဲလာပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ၾကဳံလို႕ ေျပာျပတာပါ။ ကိုယ္ရည္ေသြးတာမဟုတ္ရပါခင္ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ပါအုန္းမည္။ သူက စကိုက္သုံးျပီး ရန္ကုန္မွဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အလြန္သက္သာပါသည္တဲ့။ တစ္မိနစ္ကို ျပားေျခာက္ဆယ္သာ က်ပါသည္။ အရမ္းလည္း အံ့ဩမသြားပါနဲ႕။ ရန္ကုန္က ဆက္ရင္ တစ္မိနစ္ကို ၄ေဒၚလာက်တဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ျပားေျခာက္ဆယ္ဆိုပါလား။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ေအးေဆးပါ။ သူ႕ရဲ့စကိုက္အေကာင့္ကို သူ႕ခရက္ဒစ္ကတ္နဲ႕ ခ်ိတ္ျပီး ေျပာတာေပါ့။ စကိုက္က ခရက္ဒစ္ကတ္ကို ဘီလ္လုပ္ပါတယ္။ သူအတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပသည္ေပါ့။ ခရက္ဒစ္ကတ္မရွိေသာ ရန္ကုန္က လူအမ်ားအတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သူက ေျပာေသးသည္။ လိုင္းအရမ္းၾကည္ပါသည္။ ၾကည္မွာေပါ့။ ခရက္ဒစ္ကတ္မ်က္ႏွာရွိသည္ကိုး။ ဒီေနရာမွာေျပာခ်င္တာကေတာ့ လူတစ္ေယာက္အေပၚယံုၾကည္မႈဆိုတာ ေတာ္ေတာ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ခရက္ဒစ္မရွိတဲ့လူဟာ ယံုၾကည္ျခင္းမခံရပါဘူး။ ခရက္ဒစ္အေရးၾကီးပုံကို ေနာက္မွထပ္ေျပာပါမည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေရာက္တတ္ရာရာေတြ ေရးျပန္ပါျပီ။ စကိုက္အေၾကာင္းလည္း ပါရဲ့။ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းလည္းပါရဲ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္ သေဘာေကာင္းတာလည္း ႂကြားေသး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံျပီး ဖတ္ေပးတဲ့ ပရိတ္သတ္ၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။

ႏုႏုငယ္ငယ္

ႏုႏုငယ္ငယ္

မခ်စ္ေတာ့ဘူး လို႕ေပါ့
ကိုယ့္ထက္ အသက္ငယ္သူေတာ့
စကားေလး တီတီတာတာ
အလိုလိုက္ခဲ့ရ အခါခါ
ငိုလိုက္မယ္ အေတြးနဲ႕
အခ်ိဳၾကိဳက္တဲ့ ကေလးရဲ့
ႏွလုံးသား ကစားစရာ
ျပဳံးရင္းနဲ႕ ႏြားပမာ
စိတ္ကူးယဥ္ ဘုရင္မေလး
လွည့္ျဖားလို႕ ပစ္ခါေျပး
ေနာက္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းခ်စ္ရင္ျဖင့္
အမယ္မင္း
အသက္ႏွစ္ျပန္ၾကီးသူကို ရွာႏွင့္ေတာ့ေလး။ ။

စေနသီဟ

ဆုိကေရးတီး

အီးေမးလ္ကေနရတာပါ။

တစ္ေန႔မွာ "ပေလတို" က ဆရာျဖစ္သူ "ဆိုကေရးတီး" ကို အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးသတဲ့။ ဆိုကေရးတီးက ပေလတိုကို ဂ်ံဳခင္းထဲ ေနာက္ျပန္မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အေကာင္းဆံုး၊ အၾကီးဆံုး ဂ်ံဳႏွံတစ္ခုကို ခူးေစခဲ့တယ္။

ဆရာခိုင္းတာ အရမ္းလြယ္တယ္ထင္တဲ့ ပေလတိုက ကိုယ့္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ဂ်ဳံခင္းထဲ၀င္ခဲ့တယ္။ ေန႔တစ္၀က္ကုန္တဲ့အထိ သူဟာ ဂ်ံဳခင္းထဲမွာပဲ ရွိေနခဲ့ျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ လက္ဗလာနဲ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဆိုကေရးတီးေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ "အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တဲ့ ဂ်ံဳႏွံကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ႏွံပဲခူးရမယ္ဆိုေတာ့ အေကာင္းဆံုးမွ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ ထင္ျပီး မခူးခဲ့ဘဲ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အႏွံ႐ွိဦးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ယာခင္းအဆံုးထိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့မွ လက္ထဲမွာ ဘာမွမပါခဲ့မွန္း သတိထားမိေတာ့တယ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ဆိုကေရးတီးက "အဲတာ အခ်စ္" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆရာဆိုကေရးတီးကို လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္သတဲ့။ ဆိုကေရးတီးက ပေလတိုကို ထင္း႐ူးေတာထဲ ေနာက္ျပန္မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခရစ္စမတ္အတြက္ အသံုးျပဳဖို႔ အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္ တစ္ပင္ကို ယူေစခဲ့တယ္။

သခၤန္းစာ တစ္ခါရခဲ့ဖူးတဲ့ ပေလတိုက ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ထင္း႐ူးေတာထဲ ၀င္ခဲ့တယ္။ ေန႔တစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ အရြက္က်ဳိးတိုက်ဲတဲ့၊ ပင္စည္ေျဖာင့္တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ထင္း႐ူးပင္တစ္ပင္ကို ႏြမ္းနယ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ သူထမ္းျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။

"ဒါက အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္လား" လို႔ ဆုိကေရးတီးက ေမးေတာ့ "တစ္ပင္ပဲ ယူရမယ္ဆိုလို႔ အေကာင္းဆံုးကို ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား လိုက္ရွာရင္း မဆိုးဘူးလို႔ထင္တဲ့ အပင္ကိုေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ေရာ၊ အင္အားပါ ကုန္ခမ္းေနတာကို သတိျပဳလိုက္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုးလား ဘာလားဆိုတာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ယူျပန္လာခဲ့တာပါ" လို႔ ျပန္ေတာ့ ဆိုကေရးတီးက "အဲတာ လက္ထပ္ျခင္း" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆရာဆိုကေရးတီးကို တိတ္တိတ္ပုန္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္သတဲ့။ ဒီတစ္ခါ ဆိုကေရးတီးက ပေလတိုကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။

ဒီတစ္ခါလည္း ပေလတိုက ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။ (၂)နာရီ နီးပါးၾကာေတာ့ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ အေရာင္စံုျပီး အနည္းငယ္ ညႇိဳးႏြမ္းေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူေဆာင္ခဲ့တယ္။

"ဒါက အလွဆံုး ပန္းလား" လို႔ ဆိုကေရးတီးက ေမးေတာ့ "၂နာရီနီးပါး ကြ်န္ေတာ္လိုက္ရွာေတာ့ အလွဆံုးလို႔ ထင္ရတဲ့ ဒီပန္းကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ျပီး ခူးလာခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ပန္းက တေျဖးေျဖး ညႇိဳးႏြမ္းသြားခဲ့တယ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ဆိုကေရးတီးက "အဲတာ တိတ္တိတ္ပုန္း" လို႔ ဆိုတယ္။

တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆိုကေရးတီးကို ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္သတဲ့။ ဆိုကေရးတီးက အထက္ကအတိုင္း ပေလတိုကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။

သခၤန္းစာရထားဖူးေတာ့ ပေလတိုက သတိရွိရွိနဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။ သံုးရက္ သံုးညလြန္ေျမာက္တဲ့အထိ ပေလတို ျပန္မလာလို႔ ဆိုကေရးတီးက လိုက္ရွာေတာ့ ေတာအုပ္တစ္ေနရာမွာ ပေလတို တဲထိုးျပီး ေနေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

"အလွဆံုးပန္းကို ရွာေတြ႔ျပီလား" လို႔ ေမးေတာ့ ပေလတိုက ပန္းတစ္ပြင့္ကို ထိုးျပျပီး "ဒီတစ္ပြင့္ကို အလွဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္မလား" လို႔ ေမးတယ္။

"ဒါဆို ဘာလို႔ ခူးမျပန္လာတာလဲ"

"ကြ်န္ေတာ္ ခူးလိုက္ရင္ ပန္းက ႏြမ္းသြားေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္မခူးရင္လဲ သူႏြမ္းသြားမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွလွပပ ဖူးပြင့္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး သူညႇိဳးႏြမ္းသြားမွ ေနာက္တစ္ပြင့္ကို ကြ်န္ေတာ္ထပ္ရွာေတာ့မယ္။ ဒါ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ပန္းထဲက အလွဆံုး ဒုတိယပန္းတစ္ပြင့္ပါပဲ"

"အင္း.. ဘ၀ရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို မင္းနားလည္ခဲ့ျပီပဲ" လို႔ ဆုိကေရးတီးက ပေလတိုကို ေျပာခဲ့တယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

အခ်စ္ဦး

အခ်စ္ဦး

မခ်စ္ဖူးလို႕ ႐ူးေတာ့မယ္
မျမင္ဖူးေတာ့ မူးကိုျမစ္ထင္
အျပဳံးျဖဴျဖဴ ျမင္တုန္းခဏ
တစ္ေတာက္တစ္ေတာက္နဲ႕
ခ်ိန္သီးေလးလို ႏွလုံးသားေလး
ရင္ဝယ္ေအးခ်မ္း မိုးဆမ္းပန္းပမာ
အစမရွိ အဆုံးမရွိ
နိဒါန္းမရွိ နိဂုံးမရွိ
မ်က္ဝန္းတလက္လက္
အၾကည့္တစ္ခ်က္
ဒိတ္ခနဲ ဒိတ္ခနဲ
အသည္းတေအးေအး
ကိုယ္ေနဟန္ေက်ာ့ စုလည္းရစ္သီ
ခ်စ္ေနျပီမို႕
နတ္သမီးပုံသြင္ ႐ူပါလွလွ
ေရႊအဆင္း ေျခရင္းမွာ ဝပ္စင္းလိုက္မယ္
ကလူ၏သို႕ ျမဴ၏သို႕။ ။

စေနသီဟ

အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း

အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း

နီးရက္နဲ႕ေဝး
ႏွလုံးသားခ်င္း နားလည္သလိုလို
ဦးေႏွာက္နဲ႕ ဆုံးျဖတ္မေယာင္ေယာင္
အမိန္႕သာခ်လိုက္ပါ
ဦးလည္မသံု လိုက္နာမည္
အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္လြန္မွ
မင္းအၾကည့္ေတြ မင္းမ်က္ဝန္းေလး
ပေဟဠိ ခ်ိဳခ်ိဳ အေျဖခါးခါး
ပုစာၦမ်ားမွားတာလား
ေပးခ်က္ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
ျပရန္ ခ်စ္သူစုံတြဲ
ပုံေသနည္းမွားတာလား
အခ်စ္အေပါင္းအခ်စ္ ဆိုရင္
အျဖဴေရာင္တံတိုင္း အႏႈတ္
သက္ေသျပခ်က္က သူငယ္ခ်င္း
ေနာက္တေခါက္ေလာက္ ျပန္ေျဖၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ။

စေနသီဟ

ဟိုေတြးဒီေတြး(၁)

ဟိုေတြးဒီေတြး(၁)

တခါတေလေတာ့လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုပဲ ေတြးခ်င္ေငးခ်င္မိပါတယ္။ က်ေနာ္႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာလာပါတယ္။ နင့္ဘေလာ့က ကဗ်ာဘေလာ့ျဖစ္ေနျပီတဲ့ခင္ဗ်ာ။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း ျပဴးတုျပဲတဲနဲ႕ ကိုယ့္ဘေလာ့ကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ပို႕စ္ ၁၄ ခုမွာ တဝက္က ကဗ်ာေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ သူကပဲ အၾကံေပးပါတယ္။ ပညာေပး အက္ေဆးေလးေတြ ေရးပါလားလို႕ေပါ့။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သာ အသိဆုံးဆိုေတာ့ကာ ၾကိတ္ျပဳံးလိုက္ရပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ပညာ မေပးတတ္ေသးပါခင္ဗ်ား။ ေမာင္ထက္ခိုင္မွာ အေတြ႕အၾကံဳေတြသာ ရွိပါ၏။ ဒီေနရာမွာ စကားစပ္မိလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ၾကိဳက္တဲ့ စကားပုံေလးတစ္ခုပါ။ မွန္ကန္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြက အေတြ႕အၾကံဳက လာတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳဆိုတာကေတာ့ မွားယြင္းတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြက လာတယ္။ က်ေနာ္တို႕ ဘဝေတြမွာ မွားဖူးၾကတာ အၾကိမ္ၾကိမ္။ မွန္တဲ့အၾကိမ္က ခပ္နည္းနည္း။ မွားမွာစိုးလို႕ သတိထားခါမွ အမွားသံသရာထဲ တဝဲလယ္လယ္။ မွားတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို မွီႏိုင္သူ ရွားပါတယ္။ မသိလို႕မွားတာ။ သိသိၾကီးနဲ႕ မွားတာ။ မွားနည္းကို စုံလို႕ခင္ဗ်။ ဒါဆို မမွားေအာင္ေနေပါ့လို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ဘယ္မွာမွားခ်င္ပါ့မလဲ။ သတိထားရင္းပဲ မွားျပန္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဥပမာေပးခ်င္ပါေသာ္လည္း စဥ္းစားလို႕မရေသးပါ။ ဘေလာ့အေၾကာင္းဆက္ၾကအုန္းစို႕။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ေျပာျပန္ပါေရာ။ နင္ ကဗ်ာေရးတတ္တာ ငါလဲ မသိပါလားတဲ့။ ဘယ္တုန္းက ျဖစ္သြားတာလဲ ေမးျပန္ပါျပီ။ က်ေနာ္ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘယ္လိုရွင္းျပရပါ့မလဲ။ သူတို႕အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းၾကီးေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ဟားစရာၾကီးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ ေပါက္သြားျပီဆိုျပီးေတာ့။ အခုထိေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို ေပၚတင္ၾကီး ဟားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။ အားလုံးက အားေပးၾကပါတယ္။ ဆက္သာလုပ္တဲ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္မွာ အက်င့္တစ္ခုရွိပါတယ္။ ဘာကိုမွ စြဲစြဲျမဲျမဲ မရွိတာပါ။ ေကာက္႐ိုးမီးနဲ႕ တူပါတယ္။ ဟုန္းခနဲ ေတာက္ျပီး ျပန္ျငိမ္းသြားတတ္ပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ဝင္စားစရာတစ္ခုကို အၾကာၾကီး စိတ္မဝင္စားတတ္ပါဘူး။ လုပ္ခ်င္ျပီဆို ခ်က္ခ်င္း။ လုပ္ျပီးသြားလို႕ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕ စိတ္ဝင္စားမႈေလွ်ာ့လာပါတယ္။ ၾကာရွည္စြဲျမဲစြာ လုပ္ဖို႕ စိတ္မပါေတာ့ပါ။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာဆိုတဲ့ စကားပုံနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္ လုံးဝ မသက္ဆိုင္ပါ။ အစေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ အလည္ေလာက္မွာ စိတ္ဝင္စားမႈ ေလ်ာ့ပါးလာလိုက္တာ အဆုံးမွာေတာ့ လုံးလုံး စိတ္မပါေတာ့ပါ ခင္ဗ်ား။ ကဗ်ာေရးတဲ့ ကိစၥမွာလည္း ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ခံမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ စကားေျပာရင္ စကားပုံေလးေတြ ထည့္ေျပာတတ္ပါတယ္။ သူမ်ားၾကိဳက္မွန္းမသိ မၾကိဳက္မွန္းမသိ ဆရာၾကီးလည္း လုပ္တတ္ပါတယ္။ အလကားပဲတင္း အၾကံေတြလည္းေပးတတ္ပါတယ္။ သိသိၾကီးနဲ႕လည္း လုပ္ေနဆဲပါ။ ဝါသနာကိုး။ ေမာင္ထက္ခိုင္ အေၾကာင္းေျပာရင္ သူမ အေၾကာင္းလည္း ပါသေပါ့ဗ်ာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ အက်င့္ေတြကို မၾကိဳက္တဲ့သူ လက္ညိဳးေထာင္ပါဆိုရင္ သူမက လက္ဆယ္ေခ်ာင္းေထာင္ပါလိမ့္မယ္။ ေျပာျပန္ရင္လည္း ေမာင္ထက္ခိုင္ လြန္ရာက်ပါမည္။ မိန္းကေလးမ်ားသည္ ထူးဆန္းပါသည္။ သူတို႕မွာ ေျပာစရာေလးေတြ အျမဲရွိပါသည္။ နားေထာင္သူရွိလို႕ကေတာ့ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေထာင္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ နားေထာင္တဲ့ အထိေတာ့ရပါတယ္။ ဒီေလာက္မဆိုးေသးပါ။ ဒါေပမယ္႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာလာရင္ေတာ့ မၾကိဳက္ပါခင္ဗ်ာ။ သူတို႕က သူတို႕ျပသနာကို ေျဖရွင္းခ်င္တာမွ မဟုတ္တာ။ နားေထာင္ေပးမယ္႔သူရွိလို႕ကေတာ့ ညည္းျပခ်င္တာပါ။ ေျပာလိုက္ရရင္ ေက်နပ္သြားၾကပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း နားေထာင္ေပးတဲ့ ေကာင္ေလးမ်ားကို ေကာင္မေလးေတြ သေဘာက်သည္ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ မလည္မဝယ္ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ နားမေထာင္ခ်င္ပါ။ ျပသနာကို ေျဖရွင္းေပးခ်င္ပါသည္။ ေျဖရွင္းေပးဖို႕လည္း ၾကိဳးစားပါသည္။ သူမသည္ ေတာ္ေတာ္ညည္းတတ္ပါသည္။ ဒီလိုနဲ႕ သူမ အၾကိဳက္မလိုက္ေသာေမာင္ထက္ခိုင္ လူဆိုးၾကီးျဖစ္ရပါသည္။ တခါတေလေတာ့လည္း သူမ ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ေပးမိပါတယ္။ ပိုပိုညည္းလာတယ္ဟု ေမာင္ထက္ခိုင္ထင္မိပါတယ္။ အၾကံေပးတတ္သူ ေမာင္ထက္ခိုင္ ႏွင့္ ညည္းတတ္ေသာ သူမ ခဏ ခဏ ျငင္းၾကခုံၾကျဖစ္ရပါတယ္။ အခုေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ စာတတ္သြားပါျပီ။ သူမက ျဖစ္ျပီးသား အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကိုေျပာျပီဆိုရင္ ညည္းခ်င္လို႕ဟု မွတ္ပါ။ မျဖစ္ေသးေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေျပာပါက အၾကံေတာင္းသည္ဟု ယူဆလိုက္ပါ။ ဒီနည္းေလးက မဆိုးပါ။ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွန္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ နည္းနည္းေတာ္ေသးသည္ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္၏ စြဲစြဲျမဲျမဲ မရွိေသာ အက်င့္၊ လူတတ္ၾကီးလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္၊ သူမကို နားမေထာင္ေပးတတ္သည့္ အက်င့္မ်ားကို လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ဆုံးမေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။ ဒီေန႕ ေတြးမိတာေလးေတြပါ။

ဟိုးအေဝး

နံပတ္တစ္

နံပတ္တစ္

လွည့္မၾကည့္နဲ႕ေတာ့
မတားခင္က ေျခလွမ္းျပင္ေနျပီးမွ
လြမ္းေနအုန္းမယ္ေတာ့
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အထင္မၾကီးပါနဲ႕
လမ္းတေလွ်ာက္ မ်က္ရည္လိႈင္းစီး
ထူးထူးျခားျခား မင္းစကား
ခ်စ္ရင္ အျပစ္မယူရ တဲ့
အျပဳံးခ်ိဳခ်ိဳ သူလွည့္စား
ငါ့့မွာ ယူစရာ ဘာမွမရွိတာ
အခင္းအက်င္း သိမ္းသြင္းတာလား
တပါးသူမနမ္းေစခ်င္တဲ့ ငါ
ဆန္းျပားတဲ့ ဒဏ္ရာ စဥ္းစားမိတဲ့ မင္းကို
အေလးျပဳ ဦးညြတ္ လြမ္းဆြတ္သတိရ
မင္းရဲ့ နံပတ္တစ္ဟာ ငါတဲ့လား
ဂဏန္းမတြက္တတ္ ကေလးငယ္လို
အတြဲကိုယ္စီ ရွိႏိုင္သည္
တကယ္မခ်စ္ရင္ျပီးေရာ
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္
ငါ့ကို ခ်စ္ဆုံး တျပဳံးျပဳံး
ပါးျပင္ေပၚက အနမ္းရြတ္ကို
ဘယ္လိုခြၽတ္ရမလဲ။ ။

စေနသီဟ

မသိလိုက္ပါ

မသိလိုက္ပါ

အားနာလိုက္တာ အခ်စ္ရယ္
ေခၚေနတုန္း မထူးမိလို႕
သိပ္ခက္တယ္
လွည့္ကြက္ေတြကမ်ား
မင္းေခၚတာဟုတ္ရဲ့လား။

ဇေဝဇဝါ ဝိုးတဝါး
လူသားမဆန္လိုက္တာ
ေတာက္တခ်က္ ဖြဖြေခါက္
မင္းေရာက္လာတာ မသိလိုက္ဘူး
အမုန္းလားကြ။ ။

စေနသီဟ

ေန႕နဲ႕ည

ေန႕နဲ႕ည

ကဗ်ာ မစပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး.. ေတြးမိရင္ ရင္ဘတ္နာလို႕
ခ်စ္ခဲ႕ျပီးမွ အခ်စ္ရယ္..
ေပ်ာ္စရာရွိတုန္း အတူတူ ေပ်ာ္ခဲ႕ေပမယ္႔
ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ ၾကိတ္လို႕ငိုမယ္
ဆင္ေပါက္ ဆိုထားတဲ႔ သီခ်င္းထဲကလို
မင္းလက္ဖ်ားေလးမထိတာ ရွစ္ႏွစ္ပါ။
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဆယ္႔တစ္ႏွစ္
ဦးေက်ာ္ဟိန္း ထက္ တစ္ႏွစ္ပိုျပီး ေအာ္လိုက္ခ်င္တယ္။
တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ ေတြလို လမင္းၾကီးကို ေငးၾကည့္
လေရာင္ေတြကို လိုက္နမ္းလဲ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ကမာၻေပၚမွာ ေန႕နဲ႕ည ရွိေနသမ်ွ
ဒို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေနနဲ႕လပဲ ျမင္ရလိမ့္မယ္..
ကမာၻေျမကို တြင္းတူးၾကည့္ရင္ေတာင္ မင္းမ်က္ႏွာကို
ေသးေသးေလး ပဲျမင္ခ်င္တယ္။
အၾကီးၾကီး ျမင္ရရင္ အမ်ားၾကီးလြမ္းလို႕
wire ၾကိဳးထဲက မင္းအသံ
computer screen ေပၚက မင္းအ႐ုပ္
လြမ္းေနတုန္း ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားမိတယ္
မင္းကိုသတိရလြန္းလို႕
အေဝးဆိုတဲ့ စကားကိုမုန္းတယ္
ေျပးထြက္သြားတာလား ေမးျပီေပါ့.။
မပိုင္ရင္ေတာင္ ဆိုင္လိုက္ခ်င္သား
ဘုရားကို ဦးခ် မထူးေတာ့ပါဘူး
လုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ၾကရင္းနဲ႔
စိတ္ဓါတ္ေတြ ဒလေဟာက်ျပီ အခ်စ္ရယ္
လွမ္းလွမ္းၾကည့္တုန္းက မင္းငယ္ေသးတယ္
ဘယ္မွတ္မိပါ့မလဲ...
အခ်ိဳၾကိဳက္တဲ႔ အခ်စ္ကေလးရယ္
chocolate ေတာထဲမွာ ကိုယ္မေနခ်င္ဘူး..
သတိရစရာေတြက တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
အနမ္းေတြက်ေတာ့ ရွားပါးလိုက္တာကြာ.
ႏႈတ္ခမ္းတစစ္စစ္နဲ႕ အလြမ္းေတြျဖတ္ေနတယ္
လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ ခ်စ္ခဲ႕ရင္ေကာင္းသား..
ႏွလုံးသားကို ဓာတ္မလိုက္ေတာ့ဘူးေပါ့..
ကိုယ္ေလ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာေရးတုန္းက
လူေတြကေမးၾကတယ္
မင္းေကာင္မေလး ဘယ္ေရာက္သြားလဲတဲ႔
ဘာဆိုင္လို႕လဲေလ တိုးတိုးေလးေပါ့
အမ်ိဳးမ်ိဳးေမးလည္း အေျဖ တစ္မ်ိဳးတည္းေပးလိုက္မယ္.
ကို႕ရင္ဘတ္ထဲမွာ အခ်စ္=သူမ ရွိ၏.။
အခ်စ္မရွိ မဝင္ရ ဆိုရင္ ကိုယ္တံခါးဝက လွည္႕ျပန္မယ္..
သူငယ္တန္းကို အခ်စ္ဘာသာရပ္နဲ႕ က်ေနဆဲပါ
စာက်က္လို႕မရဘူး
စာအုပ္ဖြင့္ျပီး ေျဖအံုးေတာ့ အခ်စ္ရယ္
မင္းကို ခ်စ္ေနဆဲပါ...။ ။

စေနသီဟ

ျဖစ္သမႇ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းေပါ့။

အီးေမးလ္ကေန ရတာပါ။

ဒီပံုျပင္ေလးရဲ႔ သင္ခန္းစာေပးတာကို အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။
ေလာကမွာတခါတခါ ကိုယ္ကျဖစ္ခ်င္ေနရဲ႔သားနဲ႔ ျဖစ္မလာလို႔ ကံမေကာင္းဘူးဆိုျပီး စိတ္ညိဳျငင္ရတာေတြျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒါကတခ်ိန္မွာကိုယ့္အတြက္အက်ဳိးျဖစ္ေစတာလက္ေတြ႔ေတြအမ်ားၾကီးပါ..


ေျပာဖုိ႔ ခက္ပါတယ္




တရံေရာအခါက ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိသတဲ့။ ဒါ အေနာက္တိုင္း ပံုျပင္ေတြရဲ႕ ေျပာ႐ိုးေျပာစဥ္ နိဒါန္းပါ။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာပံုျပင္မွာက် ဒီလုိ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္ႀကီးမွာ ျဗဟၼာဒတ္မင္းႀကီး အုပ္စိုးသတဲ့။ ကဲကဲ ... ပံုျပင္ ဆက္ၾကဦးစို႔။ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေဘးနားမွာ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတဲ့ အထဲမွာမွ တစ္ေယာက္ကို သူ႔ရဲ႕ အပါးေတာ္ျမဲ အေနနဲ႔ ခန္႔အပ္ထားသတဲ့။ သေဘာက ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အနားမွာ ထပ္ၾကပ္မကြာ အျမဲေနခြင့္ရသေပါ႔ကြယ္။ ဘယ္သြားသြား၊ ဘယ္လာလာေပါ႔။ သူဟာ ပညာလည္းရွိတယ္၊ ဘုရင္ႀကီးကိုလည္း အၾကံေကာင္း ဉာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးတတ္ေတာ့ ရွင္ဘုရင္က သေဘာေတာ္ေခြ႕တာေပါ႔ကြယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘယ္သြားသြား ေခၚသြားသတဲ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ ရွင္ဘုရင္ ေမြးထားတဲ့ ေခြးဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ လက္ညိဳးကို ကိုက္လိုက္သတဲ့။ ေနာက္ေန႔ေတြေတာ့ လက္ညိဳးဟာ ေရာင္ကိုင္းၿပီး အနာလည္း အေတာ္ေလး ရင္းလာတယ္။ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ အပါးေတာ္ျမဲကိုေမးတယ္။
" ေမာင္မင္း၊ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေမြးတဲ့ေခြးက ငါ႔ကို ျပန္ကိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါ မေကာင္းတဲ့ အတိတ္နိမိတ္ပဲ မဟုတ္လား" တဲ့။
"ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး" လို႔ အပါးေတာ္ျမဲက ျပန္ေျဖတယ္။
ေနာက္ေတာ့ လက္ညိဳးရဲ႕ အနာက အေျခအေန အေတာ္ေလးဆိုးလာေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔ရဲ႕ လက္ညိဳးကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။


"ဟယ္ ငါ႔ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ လက္ညိဳးေတာ္ ျဖတ္ပစ္လိုက္ရၿပီ။ ဒါ မေကာင္းတဲ့ လကၡဏာပဲ၊ ေမာင္မင္း။ ဘယ္လို အဆိုးေတြမ်ား ႀကံဳလာဦးမလဲ မသိဘူး။ ေလွ်ာက္စမ္းပါဦး" လို႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ အပါးေတာ္ျမဲကို အၾကံဉာဏ္ေတာင္းသတဲ့။
"ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး" လို႔ပဲ အပါးေတာ္ျမဲက ထပ္ေျဖလိုက္တယ္။ လက္ညိဳးေတာ္ ျပတ္လို႔ စိတ္တိုေနရတဲ့ၾကားထဲ ဒီေကာင္က အခုထိ စကားအေကာင္းမေျပာဘူးဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးက အေတာ္ေလးတင္းသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီ အပါးေတာ္ျမဲကို ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေတာထဲကို အမဲလိုက္ထြက္သတဲ့။ စာစကားနဲ႔ဆို ေတာကစားထြက္တာေပါ႔ဗ်ာ။ သမင္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး လိုက္ဖုိ႔ပဲ အားသန္ေနေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႔ပဲ ေတာဖြက္ခံလိုက္ရတယ္။ ေတာထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္သြားတယ္။ ဆက္သြားေလ ေတာနက္ေလ ျဖစ္ေနတယ္။ ကံမ်ား ဆိုးခ်င္ေတာ့ ေတာထဲမွာ ေနၾကတဲ့ လူ႐ိုင္းေတြဟာ သူ႔ကို ေတြ႕ၿပီး ဖမ္းသြားတယ္။

သူတို႔ကေတာ့ ဘုရင္မွန္း ဘယ္သိမွာလဲ။ လူ႐ိုင္းဆိုေတာ့လည္း ဘုရင္ဆိုတာ ဘာေကာင္မွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ဓေလ့က လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ဖမ္းၿပီး နတ္ဘုရားကို ယဇ္ပူေဇာ္ရတယ္။ ယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ သတ္မယ္လို႔ ၾကံရြယ္ေနတုန္းမွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ အႀကီးအကဲ သတိထားမိသြားတာက ဘုရင္ႀကီးမွာ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းမပါဘူး ဆိုတာပဲ။ အဂၤါမစံုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ယဇ္ပူေဇာ္ရင္ နတ္ဘုရားက စိတ္တုိလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဘုရင္ႀကီး နန္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ အပါးေတာ္ျမဲ ေျပာတဲ့ "ေကာင္းသလား၊ ဆိုသလား ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို သြားသတိရတယ္။ အကယ္၍သာ သူ လက္ညိဳး မျပတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေတာထဲမွာ ယဇ္ပူေဇာ္ခံရလို႔ ေသၿပီေလ။

ဒါနဲ႔ ပညာရွိေလး အပါးေတာ္ျမဲကို ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘုရင္ႀကီးက စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္မိတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိ ေတာင္းပန္စကား ေျပာေတာ့တယ္။ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေတာင္းပန္စကားေျပာေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီးကို စိတ္တစ္ခ်က္မကြက္ဘဲ "အရွင္မင္းႀကီး အခုလို ဖမ္းထားတာ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအတြက္ အက်ဳိးယုတ္တဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား" လို႔ ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။

ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ ဘုရင္ႀကီး အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္လို႔လဲ အေတာ္ေလး စဥ္းစားရခက္သြားတယ္။ အပါးေတာ္ျမဲက သူ အဖမ္းခံထားရတာ အဆိုးခ်ည္း မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဘာလို႔ ေျပာတာလဲ။

ဒီလိုေလ။ အကယ္၍သာ ဘုရင္ႀကီးက အပါးေတာ္ျမဲကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္မထားဘူးဆိုရင္ အခုလို ေတာကစားထြက္ေတာ့ သူလည္း ဘုရင္ႀကီးနဲ႔အတူ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါရမွာေပါ႔။ ဘုရင္ႀကီးကို ယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလို႔ လူ႐ိုင္းေတြက ဆံုးျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ေခၚၿပီး သတ္မွာပဲ။ ဒါဆို အပါးေတာ္ျမဲ အလွည့္ေလ။ သူသာ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ လိုက္သြားခဲ့ရင္ အသက္ခံရမွာေတာ့ မုခ်မေသြပါပဲ။

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ ခင္ဗ်ာ။


------------------------------

ပံုျပင္ေလးရဲ႕ အႏွစ္သာရ


ဒီေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာမွန္သမွ်ကို ဒါအေကာင္းပဲ၊ ဒါအဆိုးပဲလို႔ တရားေသ သက္မွတ္လို႔ မရေကာင္းပါဘူး။ တခါတေလမွာ အေကာင္းေတြဆိုၿပီး ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့ အရာေတြဟာ ကံၾကမၼာ အလွည့္အေျပာင္းေၾကာင့္ အဆိုးေတြ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

ကံေကာင္းတာေတြ ႀကံဳလာတုိင္းမွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံစားလိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အတင္းအက်ပ္ႀကီး ဖက္တြယ္ မထားပါနဲ႔။ အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ ႀကံဳႀကိဳက္ခြင့္ရတဲ့ ဆုလဒ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ခံယူလိုက္ပါ။
အဆိုးေတြ ႀကံဳလာခဲ့ရင္ေကာ။ သိပ္၀မ္းနည္း ပူေဆြးမေနပါနဲ႔။ အျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံေနရတယ္လို႔ ယူဆေနမယ့္အစား ေလာကဓံကို ခံႏုိင္ဖုိ႔ စခန္းသြင္း ေလ့က်င့္ေနတယ္လို႔ မွတ္ယူလိုက္ပါ။ တကယ္တမ္းေတာ့ အဲ့ဒီေလာက္ႀကီး မဆိုး႐ြားဘူးဆိုတာ သိလာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီလို ခံယူႏုိင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ အမ်ားႀကီး ေပါ႔ပါးလြတ္လပ္ေနပါလိမ့္မယ္။

လူတစ္ေယာက္ဟာ ၿပီးျပည့္စံုဖုိ႔ဆိုရင္ မိတ္ေဆြစစ္၊ မိတ္ေဆြမွန္ တကယ္ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးမယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ မွ်ေ၀ခံစားမယ္။ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို အတူတကြ ေက်ာ္လႊားမယ္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ့္ဘက္က ရပ္တည္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြစစ္ေတြ တကယ့္ကို လိုအပ္တာေပါ႔။ မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတဲ့ အထဲမွာ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူ နဲ႔ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ ေတြ ပါပါတယ္။

မိတ္ေဆြစစ္ေတြဟာ အျမဲ မွန္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ သင္ မေမွ်ာ္လင့္လိုက္ပါနဲ႔။ အမွားလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ မွားပါေစေတာ့လို႔ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

အြန္လိုင္းအခ်စ္

အြန္လိုင္းအခ်စ္

မျမင္ရေပမယ္႔ ရင္ဘတ္ခ်င္းတူတယ္
စကားလုံးေလးေတြ စမ္းေရစီး
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႕
စာေၾကာင္းေလးေတြ ေကာ္ပီလုပ္
ႏွလုံးသားထဲ ေပ့စ္ရင္း ေဆ့ဗ္ထားတယ္

ဝက္ကမ္လုပ္ေတာ့
ထင္လာတဲ့ မင္းပုံရိပ္
စကရင္ေရွာ့ ဘေလာက္တုံး
အသည္းထက္မွာ တဒုံးဒုံး
အျမဲတမ္းအတြက္ ပံုႏွိပ္ထားတယ္

ဗီဇီအိုမွာ မင္း စေျပာေတာ့
တိုးတိုးေလးမို႕ မၾကားလိုက္ဘူး
ရင္ခုန္သံ အျပင္းစား
ၾကားခံနယ္ ဝိုင္ယာၾကိဳး
အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ႈပ္ေထြး
ထပ္ေျပာပါအုန္း ၾကားခ်င္လို႕

အြန္လိုင္းအခ်စ္ အႏွစ္မရွိဘူး
မျမင္ဘူးရင္ တရားမဝင္ဘူး
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားစကား မဆိုျဖစ္ဘူး
တဟားဟား ေလွာင္ႏိုင္ၾကပါေပ့
အူျမဴးစရာ ပေဒသာေပါ့။ ။

စေနသီဟ
၁၆ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၀၀

ခြန္အားသစ္

ခြန္အားသစ္

ေလွာင္ခ်ိဳင့္စံ အရိပ္တစ္ခု
ဂုဏ္ပကာသန လိုက္ကာေနာက္မွာ
ပိန္းပိန္းေမွာင္ ေတာနက္
အိပ္မက္ေျမပုံ မိတ္ဆက္တုန္း
မ်က္လုံး တေစၦေျခာက္
တံဆိပ္ကပ္ အၾကည့္
နိဂုံးအနမ္းေတြကို တ႐ိႈက္မက္မက္ေသာက္
အခ်စ္ကို လွစ္မျပခ်င္သူ
အရာအားလုံးကို သက္ေသျပမယ္
အလင္းတန္း သန္းေပါင္းမ်ားစြာ
ငါ့ရင္ကို ေဖာက္ထြင္း
အျမဲစိမ္းလမ္းေတြစမ္းေလွ်ာက္
ပ်ိဳျမစ္ျခင္းကို
အသစ္တဖန္ စုတ္ျဖဲပစ္မယ္။ ။

စေနသီဟ

တစ္ပြဲတိုး ေမာင္ထက္ခိုင္

မေန႕က က်ေနာ္ သခၤ်ာစာေမးပြဲတစ္ခု ေျဖပါတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာက ေမးခြန္းပံုစံတစ္ခု ေပးပါတယ္။ ဆင္တူ႐ိုးမွားေလး ေတြေမးမယ္ဟုလည္း ေျပာပါတယ္။ ေမးခြန္းပုံစံကို ေလ့က်င့္ရင္ လံုေလာက္ျပီဟုလည္း သတိေပးပါတယ္။ အီေဖကိုကလဲ ဒါမ်ိဳးဆို သိပ္ၾကိဳက္ေပါ့။ ေမးခြန္းပုံစံကိုပဲ အထပ္ထပ္ တြက္ပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ အပိုင္ေပါ့။ ေမးခြန္းငါးခုမွာ သုံးခုပဲေျဖရမွာဆိုေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ စာေမးပြဲခန္းထဲ ေရာက္လို႕ ေမးခြန္းေဝေတာ့မွ ပေရာ္ဖက္ဆာက ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ။ သုံးပုဒ္ ေမးျပီး သုံးပုဒ္ ေျဖခိုင္းပါေတာ့သည္။ ေရြးစရာလည္း မရွိ။ ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ေျဖေပေတာ့။ ဒီေနရာမွာ ေမာင္ထက္ခိုင္ သင္ခန္းစာတစ္ခု ေကာင္းေကာင္းၾကီး ရလိုက္ပါတယ္။ ဘာမွအပိုင္ တြက္လို႕မရဘူးဆိုတာပါပဲ။ ရွိေစေတာ့။ သုံးပုဒ္ ဆိုေတာ့လည္း သုံးပုဒ္ေပါ့ေနာ္။ ဒီေနရာမွာ ေမးစရာေလး ေပၚလာပါတယ္။ ငါးပုဒ္ တြက္ထားတာပဲ ဘာေၾကာက္စရာရွိလဲလို႕ ပရိတ္သတ္ၾကီးက ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေၾကာက္စရာမရွိပါဘူး။ ဒါေပသိ ေမာင္ထက္ခိုင္ မွားပံုေလး ေျပာပါရေစ။ ေမာင္ထက္ခိုင္၏ ထုံးစံအတိုင္း ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း တြက္တတ္ခ်က္တတ္ေတာ့ ငါးခုစလုံး ေရာသြားပါျပီ။ ငါးပုဒ္လာရင္ ဘယ္အပုဒ္ကဘာဆိုတာ ခြဲရတာ လြယ္ပါတယ္။ သုံးပုဒ္တည္းပဲ ေမးေတာ့ ဘယ္အပုဒ္က ဘယ္အေျဖဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဟိုပံုေသနည္းလိုလို ဒီေဖာ္ျမဳလာလိုလိုနဲ႕ အေျဖမထြက္ေတာ့ဘူး ခင္ဗ်။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘာဆက္လုပ္တယ္ ထင္ပါသလဲ။ ေရာသမေမႊ လုပ္လိုက္ပါတယ္။ သက္ေသျပခ်က္အသစ္ေတြ ထြက္လာပါတယ္။ အေျဖေတာ့ထြက္တယ္ ခင္ဗ်။ မမွန္ဘူး။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ၾကိတ္လိုက္ေတာ့ သုံးခုစလုံး မွတ္မိသလိုလို ရွိလာပါတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာပါပဲ။ အခ်ိန္ျပည့္သြားပါျပီ။ က်ေနာ္ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ ဆုတ္ျပန္ ဆန္ျပဳတ္ေပါ့။ ပေရာ္ဖက္ဆာကို ေျပာပါေသးတယ္။ က်ေနာ္ သက္ေသျပထားတာေလးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေပးပါလို႕။ ပေရာ္ဖက္ဆာက ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ အေျဖလႊာကို တခ်က္ၾကည့္ျပီး စိတ္ဝင္စားစရာပဲလို႕ အားေပးရွာပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္လိုက္ပါျပီ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲလြန္းရင္လဲ မေကာင္းပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားမလည္ပဲ တစ္ပြဲတိုးလုပ္၍မရေၾကာင္းပါ။

အခ်ိန္မရွိပါ

အခ်ိန္မရွိပါ

မနက္ အိပ္ရာႏိုးလို႕ ဖုန္းဆက္ရင္
အလွျပင္ေနတယ္ မအားဘူးတဲ႔
အခ်စ္ေလး လွပါေစေပါ့။

ေန႕လည္ ထမင္းစားခ်ိန္
အတူတူ စားဖို႕ အၾကံျပဳေတာ့
အလုပ္ေတြမ်ားေနတယ္ မအားဘူးတဲ႔
အခ်စ္ေလး ၾကိဳးစားပါေစေပါ့။

႐ုံးဆင္းရင္ ခဏ ေတြ႕ပါရေစ
အသနားခံ ေတာင္းပန္ေတာ့
သင္တန္းရွိတယ္တဲ႔
အခ်စ္ေလး သင္ၾကားပါေစေပါ့။

အိပ္ခါနီးေလး ဖုန္းေျပာခ်င္လို႕
စာက်က္စရာရွိတယ္
ျမန္ျမန္ေျပာပါတဲ႔
အိပ္ရေတာ့မယ္
မနက္ျဖန္ ႐ုံးတက္ရမယ္
အခ်စ္ေလး အိပ္ေရးဝပါေစေပါ့။

ဒါေပမယ္႔ အခ်စ္ရယ္

ကိုအိပ္ရာထဖို႕ ႏိႈးစက္ကေလး
အခ်ိန္မွန္ေပးတတ္ေသာ
အသံစာစာေလး တစ္ေယာက္
ကိုရွာထားလိုက္တယ္။

ထမင္းစားခ်ိန္ ခံတြင္းျမိန္ဖို႕
ဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ႔ မမၾကီး တစ္ေယာက္
ဟင္းေတြယူလာလို႕
ကို သူနဲ႕ ထမင္း အတူစားတတ္ေနျပီ။

သင္တန္းတက္ခ်ိန္
ဂိမ္းလိုက္ကစားတဲ႔
ဝါသနာတူေလး တစ္ေယာက္
ကို႕ေဘးနားရွိေနျပီ။

တညလုံး ေျပာမဆုံးႏိုင္တဲ႔
တီတီတာတာ သာလိကာမေလးတစ္ေယာက္
အိပ္ရာဝင္ေတးေလးေတြ ဆိုေနျပီ။

ကိုတစ္ေယာက္ပဲလား
အခ်စ္ေလးေရာ အနားနားက
ကြက္လပ္ေလးေတြျဖည္႔ေနျပီလား။

စေနသီဟ

က်ေနာ့္ ေကာင္မေလး..

က်ေနာ့ ေကာင္မေလး.. က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိဖူးတယ္။ ေမေမ႔ အလုပ္တူ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သမီး က်ေနာ္ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ႔ ေကာင္မေလးပါ။ပထမဆုံး ေကာင္မေလးသူ႕ေမေမနဲ႕ က်ေနာ္တို႕အိမ္ကိုလာလည္တုန္းက က်ေနာ္တအံ့တဩ ေငးၾကည့္ေနခဲ႕ရတဲ႕ေကာင္မေလးေပါ့။ အေၾကာင္းအရာမမွတ္မိေတာ့ေပမယ္႕ အထိမ္းအမွတ္တခုေၾကာင့္ ေဖေဖ့ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ က်ေနာ္ ငါးေမြးခြင့္ရျပီး သိပ္မၾကာေသးခင္ အခ်ိန္ကပါ။ စကပ္လိုလို ဂါဝန္လိုလို အဝါေရာင္ဝတ္စံုနဲ႕ ေကာင္မေလး.. က်ေနာ္က ညီမေလးလို႕ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ထားတဲ႕ အၾကည့္တခ်က္နဲ႕ တုန္႕ျပန္တယ္။ အေတာ္ရီရတဲ႔ ေကာင္မေလးလို႕ ။ အဲ႔ေကာင္မေလးက က်ေနာ့ ငါးကန္ကိုေတာ့ စိတ္ဝင္တစား ေလ့လာေနခဲ႕တယ္။ ေမေမကေတာင္ေျပာေသးတယ္။ သမီးေလးေရာ ငါးကန္ပူဆာေပါ့တဲ႕။ ဟာဟ။ မၾကာပါဘူး.. က်ေနာ့ေမေမက ေကာင္မေလးကိုေမးတယ္။ သမီးေလး ဘာစားမလဲ.. ဗိုက္စာျပီလားလဲဆိုေရာ.. က်ေနာ့ေကာင္မေလး မဆိုင္းမတြ က်ေနာ့ငါးၾကီးကို လက္ညိဳးထိုးေလေရာ့။ အဲဒါ ေၾကာ္စားခ်င္တယ္တဲ႕။ အားလုံး ဘာေျပာရမယ္မွန္းမသိ ရယ္လိုက္ၾကတာ။ အၾကင္နာမဲ႔တဲ႔ က်ေနာ့ ေကာင္မေလး။ ေသခ်ာတာတခုက ေကာင္မေလးကစကားနည္းတယ္။ ၾကီးက်ယ္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေကာင္မေလးနဲ႕ က်ေနာ္မရင္းႏွီးခဲ႕ပါဘူး။ ေမေမ့ဆီကပဲ မႈန္ေတေတေကာင္မေလး အေၾကာင္းတစြန္းတစလိုလို ၾကားျဖစ္ေနခဲ႕ပါတယ္။ က်ေနာ္႔မွာ ေမာင္ႏွမမရွိဘူး။ ညီမေလးေတြ ညီေလးေတြ က်ေနာ္ လိုခ်င္ပါတယ္။ ဝမ္းကြဲညီႏွစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္။ ရွားရွားပါးပါး က်ေနာ့ကစားဖက္ေတြ။ ေကာင္မေလး အေမကသားေလးတေယာက္ ထက္ေမြးေတာ့မယ္ဆိုတဲ႕သတင္း ေမေမက ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ေကာင္မေလးအတြက္ ဝမ္းသာေပးမိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ က်ေနာ့ေကာင္မေလးကေတာ့ ဝမ္းသာပံုမေပၚပါဘူး.. သူ႕ေမေမကို ကေလးတေယာက္ထက္ေမြးရေကာင္းလားလို႕ စိတ္ဆိုးျပီး သူ႕အဖိုးအဖြားအိမ္ကို အျပီးေျပာင္းသြားသတဲ႕။ က်ေနာ္ေသခ်ာလိုက္တယ္.. က်ေနာ္႕ေကာင္မေလး မခ်စ္တတ္ဘူး..။ က်ေနာ္သိပါတယ္။ ေကာင္မေလးက စာေတာ္တယ္။ က်ေနာ္ တိရိစၧာန္ကုေဆးတကၠသိုလ္တက္ျပီး ပထမႏွစ္မွာ ေမေမနဲ႕တူတူေကာင္မေလးတို႕အိမ္ရဲ႕ အလႉတစ္ခုကုိေရာက္ခဲ႕တယ္။ ဆယ္တန္းတက္ေနတဲ႔ က်ေနာ့ေကာင္မေလး ထမီဝတ္ထားတာေတာ့ အေတာ္ပံုမက်ဘူးဗ်။ အလႉရွင္ ေကာင္မေလးက ငယ္ငယ္ကလိုပဲ က်ေနာ့ကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္တုန္းပဲ။ ေကာင္မေလးေမေမက သူ႕သမီးေလးကိုလည္း ဆရာဝန္သိပ္ျဖစ္ေစခ်င္ပံုပါပဲ။ ေကာင္မေလးကတခြန္းဝင္ေျပာတယ္.. ဝါသနာမပါဘူးတဲ့။ အဲဒီညက က်ေနာ္ပထမဆုံးအၾကိမ္ ေကာင္မေလးကို အိပ္မက္မက္တယ္။ က်ေနာ့ေကာင္မေလးက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ေကာင္မေလး ဆယ္တန္းေျဖဖို႕ရက္မွာ ေကာင္မေလး ဖိုးဖိုး ဆုံးသြားလို႕ က်ေနာ္နဲ႕ေမေမ ေနာက္တေခါက္ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ ေကာင္မေလး ငိုတယ္။ နံရံေဒါင္႔မွာ ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ေလး ငိုေနတဲ႕ ေကာင္မေလးကို က်ေနာ္ ႏွစ္သိမ္႕ခ်င္စိတ္.. က်ေနာ္ ပထမဆုံးအၾကိမ္ ေကာင္မေလးကို စကားေျပာမိတယ္။ 'မငိုပါနဲ႕ ညီမေလးရယ္' ..။ မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းေနတဲ႔ မ်က္ဝန္းအစံုနဲ႔ ေကာင္မေလးက က်ေနာ့ကို ေတြေတြေငးၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္ ခဏ ဆြံ႕အေနခဲ႔တယ္။ ေကာင္မေလးကပဲေျပာတယ္.. 'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္' တဲ႔။ ဒုတိယအၾကိမ္ဟာ အိပ္မက္မဟုတ္ပါဘူး..။ က်ေနာ္ ဒီမိန္းကေလးကို ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ မငိုေစခ်င္ဘူး။ ေကာင္မေလးတို႕ မိသားစုက ပညာေရးေလာက နဲ႕တနီးတဖုံအားလုံး ပတ္သတ္ၾကတယ္။ ပညာေရးကိုအားေပးျပီး ပညာတတ္မွလူရာဝင္မယ္ဆိုတဲ႕စကားမ်ိဳး က်ေနာ္မၾကာခဏ ၾကားဖူးရတယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း မထြက္ခင္ ေကာင္မေလး ၾကီးၾကီးက ေကာင္မေလးအတြက္ ေအာင္စာရင္းၾကိဳၾကည့္ေပးလို႕ ေကာင္မေလး ၾကိဳငိုေနျပီလို႕ ေမေမေျပာေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ငိုရပါလိမ့္။ က်ေတာ့မက်ဘူးလို႕ ေမေမကေျပာတယ္။ ဂုဏ္ထူး သုံးခုပဲပါလို႕ တဲ႕။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ က်ေနာ့ေကာင္မေလးရယ္။ က်ေနာ္ေျပာသားပဲ..။ ေကာင္မေလးက ေတာ္ပါတယ္။ ေမေမေျပာတဲ႕ ေကာင္မေလးက ဆရာဝန္မွတ္မီတယ္ဆိုတဲ႕စကားက အဓိတ္ပၸါယ္မဲ႔စြာ က်ေနာ့ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးတယ္။ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းကို သူမ ေရာက္လာေလမလား? အဲဒီ႔ခ်ိန္က က်ေနာ့ေဘးက မိန္းကေလးနဲ႕ က်ေနာ္အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ အဆက္အသြယ္ျပတ္ခဲ႕တယ္။ ေကာင္မေလး.. 'နင္လာမယ္ဆို.. ငါအခန္းရွင္းထားမယ'္။က်ေနာ့ ႐ူးသြတ္မႈ သက္သက္ပါပဲ။ ေကာင္မေလးက 'ဝါသနာမပါတာ မလုပ္ပါရေစနဲ႕' ဆိုတဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ GTC တက္တယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ေကာင္မေလးအေၾကာင္း အခ်ိန္အၾကာၾကီး လစ္လပ္သြားခဲ႕တယ္။က်ေနာ္တို႕အိမ္မွာ ဘုရားပင့္ဆြမ္းကပ္ေတာ့.. ေကာင္မေလးေမေမက ေကာင္မေလးေမာင္ေလးနဲ႕လာတယ္။ က်ေနာ့အတြက္ သတင္းဆိုးပါပဲ။ က်ေနာ္ ေကာင္မေလးေမေမကို ေမးတယ္.. ညီမေလးေရာလို႕။ 'သား ညီမေလးက အိမ္ကိုမခင္ဘူး.. သူ Singapore မွာေက်ာင္းသြားတက္ေနတာ.. ၄လေလာက္ေတာင္ၾကာေရာေပါ' ့တဲ႔။က်ေနာ္ ဆရာဝန္ျဖစ္ျပီလို႕ ပထမဆုံး နယ္မွာတာဝန္သြားရဖို႕ လိုတဲ႔ပစၥည္းေတြ ဝယ္ဖို႕အဲဒီ႔ခ်ိန္က က်ေနာ့ေဘးမွာရွိေနခဲ႔တဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ က်ေနာ္ေစ်းကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ထားမိတဲ႔ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါပဲ။ ေကာင္မေလးက သူ႕အန္တီ တစ္ေယာက္နဲ႔။ က်ေနာ္.. ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ဆြံ႕အေနခ်ိန္မွာ.. ေကာင္မေလးအန္တီက ႏႈတ္ဆက္တယ္။ က်ေနာ္တို႕ ခဏစကားရပ္ေျပာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ေက်ာင္းျပီး တဲ႔အေၾကာင္း.. ေကာင္မေလး ခဏျပန္လာတဲ႔အေၾကာင္း.. ေမေမ႔ကိုလည္း သတိရေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါဆိုတဲ႔အေၾကာင္း..။ ဘာမွဝင္မေျပာတဲ႔ ေကာင္မေလးက လွည္႔ထြက္မွ က်ေနာ့ကို ျပဳံးျပတယ္.. 'သြားလိုက္ပါအံုးမယ္ ရွင္' တဲ႔။ က်ေနာ့အိမ္ျပန္လမ္းအထိ က်ေနာ့မိန္းကေလးကို စကားေျပာဖို႔ ေမ့ေနခဲ႔တယ္။ က်ေနာ့ ေကာင္မေလးမွာ Singapore ကအရိပ္ေတြျမင္ရတယ္။ သင္းေနတဲ႕ရနံ႕ရယ္.. သိပ္လွတဲ႕ဖိနပ္ကေလးရယ္.. စြပ္ၾကယ္နဲ႕တူတဲ႕ေကာင္မေလး အကႌ်ေပၚက BE MINE ဆိုတဲ႔စာတန္းေလးရယ္..။ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ျပဳံးျပတတ္လာတဲ႔ေကာင္မေလး ႏႈတ္ခမ္းရယ္.။ ေနာက္တေခါက္ျပန္မသြားပါနဲ႕ေတာ့ ေကာင္မေလးရယ္.။ေမေမ့ကို က်ေနာ္နယ္မသြားခင္ အန္တီတို႕အိမ္သြားလည္ရေအာင္လို႕ အစပ္အဆက္မရွိ ေျပာမိတယ္။ ေမေမက စိတ္ဝင္တစားပဲ။ ဒါနဲ႕ ေကာင္မေလးပတ္ဝန္းက်င္ကို က်ေနာ္ ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္။ ေကာင္မေလးရယ္.. နင္ျပဳံးတတ္ခါမွ..။ အမွတ္မရွိစြာ က်ေနာ္ အသည္းကြဲပါတယ္.. ေကာင္မေလးကို စိတ္မခ်စြာ မသြားေစခ်င္ဘူးလို႕ ေျပာေနတဲ႔ ေကာင္မေလးေမေမ.. က်ေနာ့ေမေမကေတာ့ သမီးေလးက ေတာ္လိုက္တာလို႕ ေျပာပါတယ္.. ဒါေပမယ္႔ ေကာင္မေလးရယ္.. ဘယ္လိုသတိၱေတြနဲ႕.. နင္တစ္ေယာက္ထဲ သြားမွာလဲ? ေကာင္မေလးရယ္ USA တဲ႔လား? အေဝးၾကီးပဲ.. အေဝးၾကီးပါပဲ..။

အမည္သနာ ေခၚစရာကား

အမည္သနာ ေခၚစရာကား

တစုံတဦးက မင္းဘယ္သူလဲ လို႕ေမးလာရင္ ဘယ္လိုေျဖရပါ့။ ကိုယ႔္ဟာကိုယ္ေပးထားတဲ႔နံမယ္က ေမာင္ထက္ခိုင္။ ကဗ်ာေရးေတာ့ စေနသီဟ။ ဘေလာ့ေရးေတာ့ ဟိုးအေဝး။ လူၾကီးေတြ ေခၚတာက်ေတာ့ ငဆိုးထက္ခိုင္။ သူမကေတာ့ ဟဲဟဲ ဘယ္ေျပာလို႕ ျဖစ္မလဲ။ တခါတေလ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘယ္သူမွန္း ျပန္စဥ္းစားရပါတယ္။ နံမယ္ေတြထပ္ပီး ႐ႈပ္ကုန္ရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ ခင္ဗ်ာ။ ေျပာမယ္႔သာ ေျပာရတာ ဒီဘေလာ့ကို ဖတ္တဲ႔လူက ေရၾကည့္ရင္ လက္ငါးေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္ပါဘူး။ ပရိတ္သတ္ၾကီးကို အရင္ဆုံး ေက်းဇူးတင္ထားတာပါ။ ေတာ္ၾကာ စိတ္ဆိုးပီး မဖတ္ေတာ့ရင္ ဒုတ္ခ။ ဒီနံမယ္ရွင္းလင္းေရး အိုင္ဒီယာကို တျခား ဘေလာ့တစ္ခုကေန ရတာပါ။ ကိုညီညီ(သံလြင္) ရဲ့ ဘေလာ့ကလို႕ ထင္ပါတယ္။ မမွတ္မိတာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါခင္ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေနာက္ပါသည္။ နင့္နံမယ္က စေနသီဟ ဆိုေတာ့ ေသာၾကာေနာက္က ျခင္ေသ့ၾကီးေပါ့တဲ႔။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာရွာ သူမို႕လို႕ စဥ္းစားမိတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဆိုေသာ နံမယ္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေပးျဖစ္သြားတာ ဒီလိုပါ။ ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ ေရႊဝါျပည္ စာအုပ္ကို ဖတ္ပီး ေရာဂါထလာတာပါ။ စာအုပ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္နံမယ္ကို သေဘာက်သြားလို႕ပါ။ သူမက ဒီလို ေခၚမယ္တဲ႔။ ဘယ္လိုလဲလို႕ေတာ့ မစပ္စုဘာနဲ႕ သူမက ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာရပါတဲ႔ ခင္ဗ်ား။ ေျပာရအုန္းမယ္။ သူမက သူ႕အေၾကာင္းေတြ မေရးဘာနဲ႕တဲ႔။ အီေဖကိုကလဲ သူမ အေၾကာင္းပဲ ေျပာခ်င္တာဆိုေတာ့ အက်ပ္႐ိုက္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ နဲနဲပါးပါး ေစ်းဆစ္လိုက္ေတာ့ ေရးေတာ့ေရးေပါ့ အမ်ားၾကီး မေရးရဘူး ဆိုတဲ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေလး ရလိုက္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဆင္ဆာေလးေတာ့ လုပ္အုန္းမွာ။ ဒါေပသိ က်ေနာ္ကေတာ့ မသိမသာေလး ခိုးခိုး ေရးအုန္းမွာ။ အရသာ ပိုရွိတာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ဒီေန႕ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္ၾကပါ။ က်ေနာ့္ရဲ့ နံမယ္ ရွင္းတမ္းေလးကို ဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ဟိုးအေဝး

အီးေမးကေန ရလာတာပါ။

အနမ္းတခုနဲ႕.... ငါ

အနမ္းတခုနဲ႕.... ငါ

အခ်ိန္နဲ႕ ဒီေရသည္ လူကိုမေစာင့္
သူမက ေစာင့္ေနမယ္တဲ့
ေျပာင္းျပန္ အခ်ိဳးညီရင္း
ပီတိေတြ တေပြ႕တပိုက္နဲ႕
ျပန္ရမယ္႔ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရလို႕
အရိပ္ေတြကို ေဆာင့္နင္း
အေမွာင္ေစာင့္ နတ္သမီးရယ္
ေစာင့္ေနသူ အတြက္ကိုေလ
ငါစိတ္မေျပာင္းေအာင္
အနမ္းတခုေလာက္ေတာ့ ဆုခ်ပါရေစ။ ။

စေနသီဟ

ေဖ်ာ္ေျဖေနေသာစကားေလးတစ္ခြန္း

ႏွလံုးမခုန္ေတာ့ဘူးတဲ့
သူမက ေျပာပါသည္
ရင္ဘတ္ေတြ ေအးစက္ကုန္ျပီလားတဲ့
တည့္တည့္မွန္ပါသည္
တခါတေလလဲ ေျပာေသးတယ္
အရမ္းမုန္းတယ္တဲ့။ ။

စေနသီဟ

ကြၽႏု္ပ္ၾကိဳက္ေသာကာတြန္းမ်ား

ကာတြန္းဆရာေအာ္ပီက်ယ္

"ဟိုးအေဝး"ဆိုေသာနံမယ္ေလးကိုေရြးရျခင္း

"ဟိုးအေဝး"ဆိုေသာနံမယ္ေလးကိုေရြးရျခင္း

"ဟိုးအေဝးမွာေနတဲ့အခါ" အဆိုေတာ္အာဇာနည္ရဲ့သီခ်င္းတပိုင္းတစကိုဆိုရင္းဒီဘေလာ့ကိုဖန္တီးလိုက္လို႕ဟိုးအေဝးလို႕နံမယ္ေပးလိုက္တာပါ။ ဒီနံမယ္ေလးက႐ိုး႐ိုးေလးနဲ႕ဆန္းေနတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာေနထိုင္ဖူးသူတိုင္း "ဟိုးအေဝး" ဆိုတဲ့စကားကိုနားလည္ၾကမွာပါ။ အမိေျမနဲ႕ေဝးေနသူတိုင္းတမ္းတမ္းတတလြမ္းဆြတ္မိတဲ့အခါဟိုးအေဝးကိုသာေငးၾကည့္ေနရပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ထက္ခိုင္လည္းေဆြးေနသားနဲ႕ေဝးေျမျခားမွဘေလာ့တစ္ခုကိုမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္စမိျပန္ပါျပီ။ ဘာအေၾကာင္းေရးမလဲလို႕ မိတ္ေဆြမ်ား ေထြေထြထူးထူး ေမးမေနပါနဲ႕ဗ်ာ။ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေလးေတြေရးမွာေပါ့။ သိခ်င္ရင္ဝယ္ဖတ္ေလ။ သိခ်င္ရင္ဝင္ဖတ္လို႕ေျပာတာပါ။