လက္ထပ္စာခ်ဳပ္

လက္ထပ္စာခ်ဳပ္

ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ ဒီေန႕ ႐ုံးမွာ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္စရာတစ္ခု ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ ပရိတ္သတ္ၾကီးေတာ့ ရယ္ရခ်င္မွ ရယ္ရမယ္။ ကာယကံရွင္နဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္ အတြက္ေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ ထြက္ေအာင္ ရယ္ရပါတယ္။ ျဖစ္ပုံက ဒီလိုပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ႐ုံးစာတစ္ေစာင္ကို ေကာ္ပီလုပ္ပါတယ္။ အစည္းအေဝးမွာ ေဝဖို႕ပါ။ အေစာင္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေပါ့။ ပရိတ္သတ္ၾကီး သိတဲ့အတိုင္းပဲ ေကာ္ပီအခန္းထဲက ေအာအင္ဝမ္း စက္ၾကီးနဲ႕ေပါ့။ ေကာ္ပီေရာ ပရင့္ေရာ ဖက္စ္ေရာ စကန္နာေရာ အားလုံးေပါင္းထားတဲ့ စြယ္စုံရစက္ၾကီးပါ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကလည္း အတတ္ဆန္း ထြင္ပါတယ္။ အေစာင္ႏွစ္ဆယ္ တစ္ခါတည္းမပရင့္ဘဲ ပထမဆုံးတစ္ေကာ္ပီပဲ ပရင့္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးမွ ေကာ္ပီသက္သက္ ကူးမယ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ ပထမဆုံး ေကာ္ပီကို ပရင့္ထုတ္၊ ေကာ္ပီစက္ထဲျပန္ထည့္၊ ေကာ္ပီကူးပါတယ္။ ပထမဆုံး ေကာ္ပီကို မစစ္ေဆးေတာ့ပါဘူး။ အေစာင္ႏွစ္ဆယ္ ေကာ္ပီကူးျပီးေတာ့ အစည္းအေဝးကို တန္းသြားလိုက္ပါတယ္။ အစည္းအေဝးေရာက္ေတာ့ ေကာ္ပီေတြကို မေဝျဖစ္ေသးပါဘူး။ အစည္းအေဝးစပါတယ္။ စာရြက္ေတြ ေဝမယ္ဆိုျပီး ႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ ဟိုက္ရွားဘား။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ ေကာ္ပီၾကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ ႐ုံးစာကေန လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကို အရွင္လတ္လတ္ၾကီး ဘဝေျပာင္းသြားပါလိမ့္ေပါ့။ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ေကာ္ပီစာရြက္ေတြ မေဝမိေသးလို႕။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟိုတေလာက လက္ထပ္လိုက္တဲ့သူက အစည္းအေဝးအခန္းထဲကို ေျပးဝင္လာပါတယ္။ အူယားဖားယားနဲ႕။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ရိပ္မိလိုက္ပါျပီ။ သူက သူ႕လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေကာ္ပီကို ပရင့္ထုတ္တာပါ။ သူ႕စာရြက္က ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ စာထက္အရင္ ထြက္လာတာကိုး။ ေမာင္ထက္ခိုင္က ေသခ်ာမၾကည့္ဘဲ သူ႕လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကို ယူျပီး ေကာ္ပီ အေစာင္ႏွစ္ဆယ္ ကူးပစ္လိုက္ပါတယ္။ အစည္းအေဝးမွာ မေဝရေသးတာ အလြန္ကံေကာင္းပါတယ္။ လူၾကီးေတြက ထင္မွာေပါ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္လာလုပ္တယ္လို႕။ အားလုံးကို ေတာင္းပန္ျပီး သူနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္ အစည္းအေဝးခန္းထဲက ထြက္လာပါတယ္။ အျပင္ေရာက္မွ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ရယ္လိုက္ရတာ။ သူ႕လက္ထဲမွာက ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ ႐ုံးစာ။ သူကလည္း စိတ္မဆိုးတတ္လို႕ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ရယ္လို႕အားရေတာ့မွ ေကာ္ပီအခန္းထဲကို အျမန္ေျပးျပီး ႐ုံးစာကို ေကာ္ပီလုပ္ရပါတယ္။ မ်က္ႏွာပိုးသတ္ျပီး အစည္းအေဝးခန္းထဲ ျပန္ဝင္ေတာ့ လူၾကီးေတြက ေမးပါေလေရာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္နဲ႕ စာရြက္က်န္လို႕ ျပန္ယူတာလို႕ ေျပာလိုက္ရပါတယ္။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ အေၾကာင္းေတာ့ တစ္ခြန္းမွ မဟပါခင္ဗ်ား။

ပိုက္ဆံအိတ္တစ္လုံး ဝယ္ယူျခင္း

ေကာင္မေလးေတြ ပိုက္ဆံအိတ္လွလွေလးေတြ ကိုင္ၾကပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ အစတုန္းကေတာ့ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပါပဲ။ လုံးဝကို သတိမထားမိတာပါ။ အျပင္သြားရင္ ထည့္စရာအိတ္တစ္လုံးလိုသည္ေပါ့။ ေမာင္ထက္ခိုင္အတြက္ကေတာ့ အိတ္ျဖစ္ရင္ျပီးတာပါပဲ။ ေက်ာပိုးအိတ္၊ ေဘးလြယ္အိတ္၊ လက္ဆြဲအိတ္၊ တခါတေလ ကြၽပ္ကြၽပ္အိတ္ေတာင္ပါေသး။ ထည့္စရာ ပစၥည္းၾကီးရင္ၾကီးသလို အိတ္ၾကီးၾကီးသယ္တဲ့အခါလည္း ရွိရဲ့။ အိတ္မပါတဲ့ အခါလည္း ရွိရဲ့။ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြေထြပါပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အိတ္မေရြးတာပါ။ ၾကံဳတဲ့ အိတ္ကို ၾကံဳသလို ထည့္လိုက္တာပါပဲ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ထည့္စရာ အိတ္မေရြးတာကို ေျပာတာပါ။ ေကာင္မေလးမ်ားကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါ။ ဒီခရီး ဒီအိတ္နဲ႕သြားမွ၊ ဒီလမ္းမွာ ဒီအိတ္မပါလို႕ မျဖစ္ပါ ဆိုတာေတြရွိပါတယ္။ ထားပါေတာ့ေလ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ေျပာခ်င္တာ ေကာင္မေလးမ်ား အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ သူမ ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ သူမ အိတ္လွလွေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ ၾကိဳက္ပါသည္။ အိတ္လွလွေလးေတြလည္း သူမဆီမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါသည္။ ဒါေပသိ သူမကေတာ့ အိတ္ကေလးမ်ားကို ေတြ႕တိုင္း ၾကံဳတိုင္းဝယ္ေနဆဲပါ။ တခါတေလ သူမ ၾကိဳက္ေသာ အိတ္ကေလးမ်ားဆိုရင္ ေရာင္စုံဝယ္ခ်င္ပါေသးသည္။ သူမက တံဆိပ္ကိုလည္း ၾကည့္ပါေသးသည္။ သူမမွာ တံဆိပ္နဲ႕ တန္ဖိုးကို တြက္ရခ်က္ရတာလည္း အေမာပါပဲ။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကေတာ့ အျမဲတမ္း ဒီလိုထင္ပါသည္။ တံဆိပ္ေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ရင္ တန္ဖိုးမ်ားမ်ားေပးရပါမည္။ ဒီလို ထင္ထားေသာ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ အမွားၾကီးမွားပါေတာ့သည္။ ျဖစ္ပုံကေတာ့ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ ပရိတ္သတ္ၾကီးရယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ သူမအတြက္ လက္ကိုင္အိတ္ကေလးတစ္လုံး ဝယ္ျပီး လက္ေဆာင္ ေပးမလို႕ေပါ့။ ဒါနဲ႕ပဲ သူမရဲ့ အိတ္ေပါင္းစုံကို လိုက္ၾကည့္ရပါေတာ့တယ္။ ဘယ္လိုပုံစံ၊ ဘယ္တံဆိပ္၊ ဘာအမ်ိဳးအစား၊ ဘာအေရာင္၊ ဘယ္ေလာက္၊ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေခါင္းေတြ မူးေနာက္သြားပါတယ္။ ေစ်းၾကီးၾကီးေပးရင္ အိတ္ေကာင္းေကာင္းရမယ္ ဆိုေသာ ေမာင္ထက္ခိုင္ လက္မိႈင္ခ်ရျပီေပါ့။ အိတ္လွတိုင္းလည္း ေစ်းမၾကီးပါ။ အိတ္ေသးတိုင္းလည္း ေစ်းမေပါပါ။ တံဆိပ္ကလည္း စကားေျပာပါေသးတယ္။ သူမ ၾကိဳက္တတ္ေသာ အေရာင္ကိုလည္း ေရြးရပါဦးမယ္။ အေရာင္ဆိုလို႕ ေျပာရပါအုန္းမယ္။ ပရိတ္သတ္ၾကီးသိတဲ့အတိုင္းပဲေလ ဒီႏိုင္ငံမွာ ရာသီကိုလိုက္ျပီး အေရာင္ေရြးၾကတာမဟုတ္လား။ ေႏြဦးရာသီ၊ ေႏြရာသီ၊ ေဆာင္းဦးရာသီ၊ ေဆာင္းရာသီ။ အေရာင္ေတြမ်ိဳးစုံကို သူ႕ရာသီနဲ႕ သူ႕အေရာင္ ဝတ္ရပါတယ္။ အဝတ္အစားေျပာင္းသလို အိတ္လည္း ေျပာင္းရပါေသးတယ္။ အလြန္အလုပ္႐ႈပ္ေသာ၊ ေခါင္းစားေသာ အေရာင္ေရြးခ်ယ္ေရးပါ။ သူမကေတာ့ အေရာင္ေရြးရတာကို သေဘာက်ပါသတဲ့။ ေပ်ာ္ဖို႕ေတာင္ေကာင္းေသးဆိုပဲ။ သူမဆီမွာ အိတ္ေရာင္စုံရွိေနေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဗ်ာမ်ားရျပီေပါ့။ သူမမွာ မရွိေသးေသာအေရာင္ကို ေပးခ်င္တာကိုး။ ဒါမွလဲ ေမာင္ထက္ခိုင္ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရမွာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ ေမာလ္ဆိုေသာ ကုန္တိုက္ေစ်းၾကီးကို ေရာက္ျပီးသကာလ လက္ကိုင္အိတ္ဆိုင္ေတြကို ေလွ်ာက္ေငးမိပါေတာ့တယ္။ ေလွ်ာက္ေရြးတယ္လို႕ ေျပာတာပါ။ ဘုမသိဘမသိနဲ႕ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ေပါ့။ ဒီပါတ္မန္႕စတိုးၾကီးေတြကလည္း ဟီးေနတာပါပဲ။ အေရာင္းစာေရး၊အေရာင္းစာေရးမေလးမ်ားကလည္း ပ်ဴပ်ဴငွါငွါနဲ႕ေပါ့။ အစ္ကိုၾကီး ဘာရွာသလဲ။ ဘာကူညီရမလဲ။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း သေဘာေကာင္းပုံရတဲ့ အေရာင္းစာေရးမေခ်ာေခ်ာေလးကို ခ်ဥ္းကပ္လိုက္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ပိုက္ဆံအိတ္ ဆက္ရွင္မွာ သူက တာဝန္က်တာကိုး။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ဟိုင္း ေဟာင္းအာယူေပါ့။ ေလေပးေလးလည္း ေျဖာင့္သြားေရာ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ အခက္အခဲကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံအိတ္လွလွေလး ဝယ္ခ်င္ေၾကာင္း၊ ေခတ္စားေနတဲ့ ဒီဇိုင္းနဲ႕ အေရာင္ေလးလည္း ရွာေပးဖို႕အေၾကာင္း။ တံဆိပ္ေတြ အေၾကာင္းလဲ သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ ဒီမွာတင္ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ အယူအဆကို ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ ေစ်းၾကီးရင္ေကာင္းသည္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ အေရာင္းစာေရးမေလးကလည္း ေထာက္ခံပါတယ္။ မွန္တာေပါ့။ ဟုတ္တာေပါ့။ သူက ေထာက္ခံမွာေပါ့။ ေစ်းၾကီးၾကီးအိတ္ေရာင္းရရင္ သူ ေကာ္မရွင္ပိုရမွာကိုး။ ဒီေတာ့ သူက ေစ်းၾကီးၾကီးေတြျပပါေလေရာ။ ပထမေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္မရိပ္မိေသးပါ။ အိတ္ေလးေတြက တစ္ခုထက္ တစ္ခု လွလာတယ္ေပါ့။ လွမွာေပါ့။ ေစ်းက ၾကီးသထက္ ၾကီးလာတာေလ။ သူက ျပ၊ ေမာင္ထက္ခိုင္က ေရြးနဲ႕၊ ေကာင္တာေပၚမွာ အိတ္ေတြ ပုံလာပါျပီ။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း အားနာနာနဲ႕ ရပ္သင့္ျပီေပါ့။ ျပျပီးတဲ့ အပုံထဲက တစ္အိတ္ကို ေကာက္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား။ ေစ်းက ေခါင္ခိုက္ေနပါလား။ ဘာအိတ္မို႕လို႕လဲ။ ဂူခ်ီ တဲ့ခင္ဗ်ာ။ ဒီဆိုင္မွာ ဂူခ်ီအိတ္ပဲ ေရာင္းပါသတဲ့။ ေကာင္းေရာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ ေတာသားျမိဳ႕ေရာက္ လူလည္လုပ္ျပီး ဝင္လိုက္တဲ့ဆိုင္က ဂူခ်ီ ဆိုင္တဲ့ ခင္ဗ်ာ။ အဲဒါမွ ခက္ျပီ။ ျပန္ထြက္ရလည္း အခက္။ ျပထားတဲ့ အိတ္ေတြကို တစ္အိတ္မွ မၾကိဳက္ဘူး ျငင္းရလည္း အခက္။ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ။ ရွက္ကလည္း ရွက္။ အားနာတာက တစ္ဖက္။ အေရာင္းစာေရးမေခ်ာေခ်ာေလး ေရွ႕မွာ ေခြၽးဒီးဒီးက်ခ်င္စရာေပါ့။ သူကေတာ့ ထင္ေတာ့မွာပဲ။ ဒီလူ ဝယ္လည္းမဝယ္ဘဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႕။ ေခြၽးေတြလည္း ျပန္လို႕။ ေမာင္ထက္ခိုင္ဘက္က ၾကည့္ေတာ့လည္း သူ႕ဟာသူ ေရာင္းခ်င္လို႕ ျပတာ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေပါ့။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္။ သူအထင္ေသးတာေတာ့ မခံႏိုင္ပါ။ အားနာတာလည္း ပါတာေပါ့။ ေနာက္မွ ၾကည့္ရွင္းမယ္ဆိုျပီး ျပထားတဲ့အထဲက အၾကိဳက္ဆုံး အိတ္တစ္လုံးကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး ဝယ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ မဝယ္လို႕လည္း မျဖစ္ေတာ့။ ဟိုအိတ္ကိုင္လိုက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္၊ ဒီအိတ္ကိုင္လိုက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္နဲ႕။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ပိုက္ဆံရွင္းျပီးမွပဲ ဟင္းခ်ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ မဟုတ္ရင္ သူ ျပန္သိမ္းရမွာေတြက အမ်ားၾကီးေလ။ မေရာင္းလိုက္ရရင္ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္းနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို က်ိန္ဆဲမလား မသိပါ။ အခုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္လည္း လာအားေပးပါေနာ္။ အျပဳံးေလးနဲ႕ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေကာင္းေသာေန႕ျဖစ္ပါေစ လို႕ေတာင္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္တစ္ေယာက္ေတာ့ မအီမလည္နဲ႕ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာျပီး ဆိုင္းဘုတ္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ဂူခ်ီ ဆိုတဲ့ စာလုံးၾကီးက ျပဳံးျပလိုက္ပါတယ္။ မအူမလည္ ေမာင္ထက္ခိုင္ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတာကို ၾကည့္ျပီး ျဖစ္ရတဲ့ ပီတိကေတာ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ ဝယ္လို႕မရပါဘူးေလ။ သူမကို ဂူခ်ီအိတ္ ဘယ္လို လက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆိုတာ ေနာက္ထပ္ ပို႕စ္တစ္ခုေရးျပီး ပရိတ္သတ္ၾကီးကို ေျပာျပပါဦးမယ္။ အခုကေတာ့ ရယ္စရာ အျဖစ္အပ်က္အေနနဲ႕ အရင္ ေျပာျပတာပါ။ ႂကြားတာ မဟုတ္ပါခင္ဗ်ား။

စေနသီဟ

ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ ဂိမ္းကစားတဲ့ ဘဝေလးကို နည္းနည္း ရွင္းျပခ်င္လို႕ ဒီပို႕စ္တင္တာပါ။ အမွားပါသြားခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ဖို႕ ၾကိဳျပီး ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။

သူမ်ားေတြ ပြါးေတာ့ စေနသီဟလဲ ဖိန္႕ဖိန္႕နဲ႕ ဝင္အာလိုက္ဦးမယ္။ တေန႕သ၌ တီစီလူမိုက္အေလာင္းအလွာေလး အေကာင္းစားေလး စေနသီဟရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ အသည္းေလး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဟာျဖင့္ ျမန္မာက်ဴးပစ္ဆိုတဲ့ ဖိုရြမ္မဟာၾကီးမွာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့ေနာ္။ တိုတိုေျပာရရင္။ ဟမ္ ဘာမွမေျပာရေသးဘူး ကိုစေနသီဟရဲ့ (ပိတ္သတ္ၾကီးရဲ့ အသံ) ။ ထားပါေတာ့။ သူမက တီစီ သရက္ကို ဝင္ၾကည့္မိပါတယ္။ သူမက စေနသီဟ ဂိမ္းကစားတာၾကိဳက္တယ္ ဆိုတာသိထားေတာ့ ျပန္ေျပာျပတာေပါ့ေနာ္။ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုခ်လိုက္ေၾကာင္း ဘယ္လိုႏွက္လိုက္ေၾကာင္း အားရပါးရကို ေျပာေတာ့တာပဲဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ္လည္း စိတ္ဝင္စားျပီး တီစီ အေကာင့္တစ္ခု ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ ႐ိုး႐ိုးပဲ ထရိန္းပါတယ္။ သူမကိုလည္း ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး တီစီသရက္ကို ဖတ္ခိုင္းရပါေသးတယ္။ ဒီမွာ ဘာသြားေတြ႕လဲဆိုေတာ့ ကိုတီးရဲ့ အိမ္ငွါးမည္ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလးကို သြားေတြ႕ပါတယ္။ ကိုတီးေရ ကူညီပါအုန္း ဆိုေတာ့ ပထမ ဗီလာေလး ငွါးေပးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုတီးတစ္ေယာက္ ဖက္က်သြားပါတယ္။ တီးပါတီဆိုျပီး တီစီမွာ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ျဖစ္သြားပါေသးတယ္။ အိမ္စုတ္ေလးမွာျပန္ေနရင္း သီခ်င္းဆိုဆိုေနေတာ့ (ဘာမွလဲမဆိုင္ဘူး) ကိုလီယိုၾကီးရဲ့ မန္းရွင္း မဲေဖာက္ပြဲၾကီးကို သူမက ဖတ္ျပီး ေျပာျပပါေလေရာ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ဗ်ာ မန္းရွင္းနဲ႕ ေနခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားနဲ႕ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ကိုလီယိုကို တီစီမွာ ေမးလ္ပို႕ျပီး စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ အဲ့လူၾကီးက ျမန္မာက်ဴးပစ္က မင္ဘာမွ မဲေဖာက္ပြဲမွာပါလို႕ ရမယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စေနသီဟက ျမန္မာက်ဴးပစ္မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဖိုရမ္ဂ်ိြဳင္းဖို႕ကလဲ အဲဒီတေလာက ပိတ္ထားပါတယ္။ သူမကို အပူကပ္ျပီး ပို႕စ္တင္ခိုင္းေတာ့ သူမက အျဖစ္သည္းရန္ေကာ ဆိုျပီး အဂၤလိပ္လို တင္ေပးပါတယ္။ အဲလို စေနသီဟ ေရာဂါတက္ေနခ်ိန္မွာ ကယ္တင္မယ့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လို႕လာပါတယ္။ ကိုထုဆစ္သူက က်ေနာ့္ကို ဖိုရမ္ဂ်ိြဳင္းဖို႕ ဖိတ္ေခၚေပးပါတယ္။ စေနသီဟတစ္ေယာက္ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ျမန္မာက်ဴးပစ္ လူမိုက္လက္သစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ ကိုလီယိုရဲ့ မန္းရွင္း မဲေဖာက္ပြဲၾကီးကို ဆင္ႏြဲျပီးသကာလ မန္းရွင္းတစ္လုံး မဲေပါက္ပါတယ္။ တသက္နဲ႕တကိုယ္ မဲေပါက္ဖူးတာပါ။ ကိုေမာင္နမ့္ကလည္း လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးပါေသးတယ္။ မမွတ္မိေတာ့တာကို ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ာ။ မန္းရွင္းၾကီးနဲ႕ ေနျပီးေတာ့ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ကိုလီယိုၾကီးက ထြင္ျပန္ပါေရာ။ စကားပံုဆက္တဲ့ ဂိမ္းတဲ့။ ဝင္ပါတဲ့လူကို တစ္သန္းေပးမယ္တဲ့။ ဟာ ဒါဆိုရင္ စေနသီဟတို႕ ဘယ္ေနမလဲ။ အေျပးအလႊားပါရျပန္ျပီေပါ့။ (ပါေလရာၾကီးကို ျဖစ္လို႕)။ အခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဒီဂိမ္းကို ကစားျဖစ္သြားတာ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ အခု စေနသီဟကို အကူအညီေပးေနတဲ့ အမာခံ ေဘာ္ေဘာ္ေတြကို အဲ့ဒီဂိမ္းမွာ စျပီးသိကြၽမ္းခင္မင္ခဲ့ရလို႕ပါ။ နံမယ္ေတြေတာ့ ထုတ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အားလုံးလည္း သိျပီးသားျဖစ္မွာပါ။ သူတို႕နဲ႕ ေပါင္းမိေတာ့မွ ပိုျပီး အက္တစ္ျဖစ္လာပါတယ္။ တီစီအေၾကာင္းေလး တီးမိ ေခါက္မိ ရွိလာေတာ့ မာလတီေလး ကိုင္ခ်င္လာပါတယ္။ မာလတီကိုင္မယ္ဆိုေတာ့ ေျမွာက္ေပးသူက ကိုသူရိန္။ ခ်သာခ်တဲ့။ ၾကည့္ပါဦး။ သူက အကုန္ေထာက္ပံ့မယ္တဲ့ဗ်ား။ ေျမွာက္ေပးသူရွိမွေတာ့ စေနသီဟတို႕ ဘာလို႕မမိုက္ရဲ ရွိပါ့မလဲ။ အေကာင့္ေမြးသည္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဇာတ္လမ္းေလးကို ဒီေနရာမွာရပ္လိုက္ပါအုန္းမယ္။ (ဟာ မီးပ်က္သြားတာလား ပိတ္သတ္ၾကီး ေအာ္သံ)။ အခ်ိန္ရရင္ ဆက္ရန္ က်န္ပါေသးတယ္။ စေနသီဟ အေၾကာင္းကို တဖြဲ႕တႏြဲ႕ေရးတာကို သည္းခံျပီး ဖတ္ေပးတဲ့ ပိတ္သတ္ၾကီးကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

စေနသီဟ