Friday, September 30, 2011

ရည္းစားေဟာင္းကို ႏွုတ္ဆက္သင့္သလား

ရည္းစားေဟာင္းကို ႏွုတ္ဆက္သင့္သလား

ေမာင္ထက္ခိုင္ ၾကံုဖူးတာေလးကို ေရးျပခ်င္ပါတယ္။ ၾကာခဲ့ပါျပီ။ အတိအက်ေျပာရရင္ ႏွစ္ေပါင္းခုႏွစ္ႏွစ္။ သူမနဲ႕ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဇာတ္လမ္းေလး ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ဇာတ္လမ္းေလး အဆင့္ မဟုတ္ပါ။ ဇာတ္လမ္းၾကီး အဆင့္ေလာက္ ရွိသည္ေပါ့။ ျပန္ေျပာရမွာလည္း ရွက္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာကလည္း ေျပာခ်င္ဆိုေတာ့ ရွက္ရွက္နဲ႕ ေျပာပါဦးမည္။

ဇာတ္လမ္းေလးကိုေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့။ ေျပာခ်င္သည့္ အေၾကာင္းအရာက သူမနဲ႕ ဇာတ္လမ္းျပတ္ျပီး ျပန္ေတြ႕ပုံေလးပါ။ ေတြ႕တဲ့ ေနရာကလည္း ၾကည့္ပါဦး။ ဖန္းဖဲ လို႕ ေခၚတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေစ်းေရာင္းပြဲေလးမွာပါ။ ျမန္မာ စားစရာေတြ စုံေတာ့ လူလည္း စုံသည္ေပါ့။ လူေတြ စုံေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္နဲ႕ သူမလည္း ဆံုမိျပီေပါ့။ ပြဲခင္းထဲမွာ ပက္ပင္းကို တိုးပါေလေရာ။

သူမက မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး မ်က္ႏွာ လႊဲသြားပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ျမင္ပါသည္။ ရုတ္တရက္ ဝမ္းသာသြား၏။ ဒါေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္ထိန္းရင္း မေခၚမိေအာင္ မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္ပါသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္မ်ိဳးတစ္ျမည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာလႊဲသြားရတာလဲ။ လူေရွ႕သူေရွ႕မို႕လို႕ ဟန္ေဆာင္ေနတာလား။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကလည္း ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မလုပ္တတ္ပါ။ အသာေလး ျငိမ္ျပီး လွည့္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ စားစရာေတြ ဝယ္ျပီး ထိုင္စားတဲ့ ေနရာမွာ သူမကို ထပ္ေတြ႕ပါတယ္။ စားပြဲတစ္ခုမွာ သူမတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘယ္လိုမွ ဟန္ေဆာင္လို႕ မရေတာ့ပါ။ ႏွုတ္ဆက္ျဖစ္ေအာင္ႏွုတ္ဆက္မယ္လို႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ သူမ ထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲနားကို သြားပါတယ္။ သူမက ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း အရင္အတိုင္းပဲ ကို ထိုင္မယ္ေနာ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူမက ေခါင္းဆတ္ျပလို႕ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ဝင္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ေနေကာင္းလား။ အဆင္ေျပလား။ ႏွစ္ခြန္းပဲ ေမးရပါေသးတယ္။ သူမက မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႕ လိုက္ၾကည့္ျပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္သြားမလို႕လဲ။ သူမက ဒီစားပြဲမွာ ထိုင္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႕ ထေပးတာပါလို႕ ေျဖျပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ၾကည့္ပါဦး။ လူလည္ေခါင္မွာ ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ ျဖစ္ပုံ။ လူေတြကလည္း ဝိုင္းၾကည့္လို႕။ ေမာင္ထက္ခိုင္နဲ႕ သူမ အေၾကာင္းကို လူေတြအားလုံးက သိထားၾကေတာ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ဟားစရာၾကီး ျဖစ္သြားပါျပီ။ ဒီတစ္ကြက္ေတာ့ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ခံလိုက္ရပါျပီ။

ေနာက္မ်ားေတာ့ ဒိုးဆလံ တင္းဆလံပါပဲ။ ရည္းစားေဟာင္းေတြကို ေဝးေဝးကေရွာင္ ေဝါင္ေဝါင္ကေရွးပါတယ္။ ႏွုတ္လည္း မဆက္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြလည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘာမွအက်ိဳးမထူးမယ့္အတူတူ လုပ္မေနေတာ့ပါဘူး။ အတိတ္ေဟာင္းမွာပဲ ထားခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္ ရည္းစားေဟာင္းတို႕ေရ။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ျပီးေရာလား။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးပါ။ သူမက အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ ငိုၾကီးခ်က္မနဲ႕။ ေမာင္ထက္ခိုင္ကို အျပစ္တင္ပါတယ္။ ဘာလို႕ လာႏွုတ္ဆက္ရတာလဲေပါ့။ လူလည္ေခါင္မွာ ဘယ္ေလာက္စိတ္ထိန္းခဲ့ရလဲ သိရဲ့လား။ ကို နဲ႕ ေတြ႕ျပီး အိမ္သာထဲ သြားငိုရတာေကာ သိရဲ့လား။ ဒီအခ်ိန္ထိ လိုက္ေႏွာင့္ရွက္ေနတုန္းပဲလား။ ေတာ္ေလာက္ပါျပီလို႕လည္း ေတာင္းပန္ပါေလေရာ။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိနဲ႕ ရည္းစားေဟာင္းသူမကို ေခ်ာ့ရျပန္ျပီေပါ့။

နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ရည္းစားေဟာင္းကို လူလည္ေခါင္မွာ ႏွုတ္မဆက္မိပါေစနဲ႕ ပိတ္သတ္ၾကီးရယ္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေနာက္မွ ဖုန္းေလး ဆက္ျပီး သတင္းေမးပါ။ ဖုန္းနံပါတ္မသိရင္ေတာ့လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ။ လူလည္ေခါင္ အရွက္ကြဲမယ့္ အျဖစ္ကေတာ့ လြတ္ကင္းပါလိမ့္မယ္။ ေမာင္ထက္ခိုင္လို အျဖစ္မ်ိဳး ပိတ္သတ္ၾကီးလည္း မၾကံုပါေစနဲ႕။ ေမာင္ထက္ခိုင္လည္း ရည္းစားေဟာင္း ထပ္မရပါေစနဲ႕ေတာ့။

ခ်စ္သူတိုင္း ညားၾကပါေစ။

ဟိုးအေဝး
စက္တင္ဘာ ၃၀ ၂၀၁၁

Saturday, September 3, 2011

အနီရင့္ရင့္ အစိမ္းခါးခါး

အနီရင့္ရင့္ အစိမ္းခါးခါး


မခ်စ္ မမုန္း မဆုံးပင္လယ္ ဘယ္ဆီ ဘယ္ဝယ္ ေမ်ာ္ခါတမ္းတ မွန္းဆလို႕ ကြဲ။
ခ်စ္ခ်င္လည္း မင္း မုန္းခ်င္လည္း မင္း။ အရာရာ မင္းပါ ေမ။
အသည္းႏွလုံးေတြ ေၾကျပဳန္းျပဳတ္က် ေျမခသြားေပမယ့္ ရင္ဘတ္ၾကီးက မင္းကို ေနရာ ေပးထားဆဲပါ။
ခံႏိုင္သူ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္လိုက္မယ္။ လုပ္ရက္သူ မင္းကိုေတာ့ အစြမ္းကုန္ ၾကည္ျဖဴပါ၏။
ျပဳံးသူျပဳံး ရယ္သူရယ္ ရွုံးသူရွုံး ဝယ္သူဝယ္ ႏွလုံးသား ေစ်းကြက္မွာ တံခါးဖြင့္စီးပြါးေရးစနစ္ က်င့္သုံးတာ ကိုယ္ပါ အခ်စ္ရယ္။
မင္းသနားလည္း အလကားပါပဲ။ မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ တစ္ေန႕ ႏွလုံးသားကို ေျမျမဳပ္ ဂူသြင္းလိုက္မယ္။ ႏွလုံးေသြး တစ္စက္စက္နဲ႕။
ရဲရင့္ျခင္းေပါ့ဗ်ာ။ ႏွလုံးေသြးနဲ႕ စက္ျပီး ေရးရေတာ့လည္း ရဲရဲနီရျပီေပါ့။
အစိမ္းခါးခါးေတြ အလွည့္က်တဲ့ ညက်ရင္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ေတြ ရင္ဘတ္ထဲ စီးေျမာေနတာ ျမင္ရမွာပါ။
ေရာင္းရန္ရွိသည္ လို႕ ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္လိုက္မယ္။ သတိေတာ့ ထားပါ။ ျပဳတ္က် ပ်က္စီးသြားရင္ တန္ဖိုးအတိုင္း ေပးေလ်ာ္ရမည္။
မစိုးရိမ္ပါနဲ႕။ ေရစိုလည္း မပ်က္စီးပါဘူး။ ၾကိဳက္သလိုလုပ္ပါ။ မုန္းေတာ့ မမုန္းနဲ႕။ ေသသြားလိမ့္မယ္ သခင္ရယ္။
မင္း ခြဲယူသြားလို႕ အခုေတာ့ ငါမွာ ဆယ္ျပားလိုေနျပီ။ က်ပ္မျပည့္တဲ့ ႏွလုံးသားကို ခ်ိန္ခြင္ေပၚ တင္ၾကည့္ေတာ့ အခ်ိန္စီးသမွ ေဇာက္ထိုးကို ျဖစ္ေရာ။
မဆပ္နဲ႕ေတာ့။ မဆပ္နဲ႕ေတာ့။ ကဗ်ာလဆန္းတစ္ရက္ကို ယံုလို႕ ပံုလိုက္တာ အခ်စ္အေႂကြးတစ္ပုံတစ္ပင္နဲ႕။ ျပန္လာမယ့္ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရေနပါတယ္။
မွတ္တိုင္မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနေပမယ့္ မရပ္ဘဲ ဆက္သြားတဲ့ ဘတ္စကားလို မင္းက အခုေတာ့ ဘိုင္ပတ္စ သြားျပီေပါ့။ တာ့တာပါ မိန္းကေလး။ ကံမကုန္ရင္ေတာ့ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့။



ဟိုးအေဝး
စက္တင္ဘာ ၃ရက္ ၂၀၁၁