မေန႕က က်ေနာ္ သခၤ်ာစာေမးပြဲတစ္ခု ေျဖပါတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာက ေမးခြန္းပံုစံတစ္ခု ေပးပါတယ္။ ဆင္တူ႐ိုးမွားေလး ေတြေမးမယ္ဟုလည္း ေျပာပါတယ္။ ေမးခြန္းပုံစံကို ေလ့က်င့္ရင္ လံုေလာက္ျပီဟုလည္း သတိေပးပါတယ္။ အီေဖကိုကလဲ ဒါမ်ိဳးဆို သိပ္ၾကိဳက္ေပါ့။ ေမးခြန္းပုံစံကိုပဲ အထပ္ထပ္ တြက္ပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ အပိုင္ေပါ့။ ေမးခြန္းငါးခုမွာ သုံးခုပဲေျဖရမွာဆိုေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ စာေမးပြဲခန္းထဲ ေရာက္လို႕ ေမးခြန္းေဝေတာ့မွ ပေရာ္ဖက္ဆာက ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ။ သုံးပုဒ္ ေမးျပီး သုံးပုဒ္ ေျဖခိုင္းပါေတာ့သည္။ ေရြးစရာလည္း မရွိ။ ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ေျဖေပေတာ့။ ဒီေနရာမွာ ေမာင္ထက္ခိုင္ သင္ခန္းစာတစ္ခု ေကာင္းေကာင္းၾကီး ရလိုက္ပါတယ္။ ဘာမွအပိုင္ တြက္လို႕မရဘူးဆိုတာပါပဲ။ ရွိေစေတာ့။ သုံးပုဒ္ ဆိုေတာ့လည္း သုံးပုဒ္ေပါ့ေနာ္။ ဒီေနရာမွာ ေမးစရာေလး ေပၚလာပါတယ္။ ငါးပုဒ္ တြက္ထားတာပဲ ဘာေၾကာက္စရာရွိလဲလို႕ ပရိတ္သတ္ၾကီးက ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေၾကာက္စရာမရွိပါဘူး။ ဒါေပသိ ေမာင္ထက္ခိုင္ မွားပံုေလး ေျပာပါရေစ။ ေမာင္ထက္ခိုင္၏ ထုံးစံအတိုင္း ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း တြက္တတ္ခ်က္တတ္ေတာ့ ငါးခုစလုံး ေရာသြားပါျပီ။ ငါးပုဒ္လာရင္ ဘယ္အပုဒ္ကဘာဆိုတာ ခြဲရတာ လြယ္ပါတယ္။ သုံးပုဒ္တည္းပဲ ေမးေတာ့ ဘယ္အပုဒ္က ဘယ္အေျဖဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဟိုပံုေသနည္းလိုလို ဒီေဖာ္ျမဳလာလိုလိုနဲ႕ အေျဖမထြက္ေတာ့ဘူး ခင္ဗ်။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘာဆက္လုပ္တယ္ ထင္ပါသလဲ။ ေရာသမေမႊ လုပ္လိုက္ပါတယ္။ သက္ေသျပခ်က္အသစ္ေတြ ထြက္လာပါတယ္။ အေျဖေတာ့ထြက္တယ္ ခင္ဗ်။ မမွန္ဘူး။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ၾကိတ္လိုက္ေတာ့ သုံးခုစလုံး မွတ္မိသလိုလို ရွိလာပါတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာပါပဲ။ အခ်ိန္ျပည့္သြားပါျပီ။ က်ေနာ္ေမာင္ထက္ခိုင္ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ ဆုတ္ျပန္ ဆန္ျပဳတ္ေပါ့။ ပေရာ္ဖက္ဆာကို ေျပာပါေသးတယ္။ က်ေနာ္ သက္ေသျပထားတာေလးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေပးပါလို႕။ ပေရာ္ဖက္ဆာက ေမာင္ထက္ခိုင္ရဲ့ အေျဖလႊာကို တခ်က္ၾကည့္ျပီး စိတ္ဝင္စားစရာပဲလို႕ အားေပးရွာပါသည္။ ေမာင္ထက္ခိုင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္လိုက္ပါျပီ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲလြန္းရင္လဲ မေကာင္းပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားမလည္ပဲ တစ္ပြဲတိုးလုပ္၍မရေၾကာင္းပါ။
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.