နံပတ္တစ္
လွည့္မၾကည့္နဲ႕ေတာ့
မတားခင္က ေျခလွမ္းျပင္ေနျပီးမွ
လြမ္းေနအုန္းမယ္ေတာ့
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အထင္မၾကီးပါနဲ႕
လမ္းတေလွ်ာက္ မ်က္ရည္လိႈင္းစီး
ထူးထူးျခားျခား မင္းစကား
ခ်စ္ရင္ အျပစ္မယူရ တဲ့
အျပဳံးခ်ိဳခ်ိဳ သူလွည့္စား
ငါ့့မွာ ယူစရာ ဘာမွမရွိတာ
အခင္းအက်င္း သိမ္းသြင္းတာလား
တပါးသူမနမ္းေစခ်င္တဲ့ ငါ
ဆန္းျပားတဲ့ ဒဏ္ရာ စဥ္းစားမိတဲ့ မင္းကို
အေလးျပဳ ဦးညြတ္ လြမ္းဆြတ္သတိရ
မင္းရဲ့ နံပတ္တစ္ဟာ ငါတဲ့လား
ဂဏန္းမတြက္တတ္ ကေလးငယ္လို
အတြဲကိုယ္စီ ရွိႏိုင္သည္
တကယ္မခ်စ္ရင္ျပီးေရာ
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္
ငါ့ကို ခ်စ္ဆုံး တျပဳံးျပဳံး
ပါးျပင္ေပၚက အနမ္းရြတ္ကို
ဘယ္လိုခြၽတ္ရမလဲ။ ။
စေနသီဟ
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.