ေမာ္ဒန္ရင္ဘတ္
စာဖတ္သူ နားမလည္တာ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ တဲ့လား။
ဒါဆို မင္းနားမလည္တဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး ေမာ္ဒန္သြားျပီ။
ခ်မ္းတယ္ လြမ္းတယ္ ပန္းကေလးရယ္။
စိမ္းေနရင္ေျပာ နီေနရင္ဘီးဇီး မုန္းရင္ရီမုဗ္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးေရ
အိုင္ေပါ့ထဲက သီခ်င္းေတြလို ႐ိုးသြားရင္ ထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့မွာလား။
မိုးရြာလိုက္ ေနသာလိုက္ ဒါေပမယ့္ အခ်မ္းက ေလ်ာ့မသြားသလိုပဲ
ဖုန္းေခၚခ်င္ေခၚလိုက္ မေခၚခ်င္ ေမ့ေမ့ထားတတ္ေပမယ့္
ရင္ထဲက သတိရစိတ္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေလွ်ာ့လို႕ မရပါဘူး။
သတိမရဘူးလို႕ မင္း ထင္ေနေပမဲ့ ငါ လြမ္းေနဆဲပါ။
ညက အိပ္မက္တယ္။ ျဖတ္ကနဲ ေက်ာခိုင္းသြားသတဲ့။
အိပ္ေနတုန္းမွာ ေတြ႕တာေတာင္ ခပ္တည္တည္ ထြက္ခြါသြားႏိုင္ရက္တယ္။
သစၥာေစာင့္နတ္သမီးရယ္ ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား။
တိုင္တည္တိုင္းသာ ျပည့္မယ္ဆိုရင္ တစ္က ျပန္စခ်င္တယ္။
သူမနဲ႕ စေတြ႕တဲ့ ပထမဆုံးေန႕ကို ျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္။
အေမွာင္ေတြကို ေၾကာက္တယ္။ အလင္းကို ရင္မဆိုင္ရဲဘူး။
ဘာေၾကာင့္ လင္းလိုက္ ေမွာင္လိုက္မွာ မင္းပုံရိပ္ေတြ ထပ္ေနတာလဲ။
ငါ့မ်က္လုံးေတြကို ေဖာက္ထုတ္လိုက္ရမလား။
မင္း အၾကည့္ေတြကို မျမင္ရေတာ့မွာလည္း ငါ ေသမေလာက္ ေၾကာက္ပါတယ္။
ငါ့အနား မင္းရွိရင္ ခြန္အားပါ။ မင္းအနား ငါရွိေတာ့ အလကားတဲ့လား။
တိုင္ပင္စရာရွိေတာ့ ဘယ္သူ႕ကို အားကိုးရမလဲ။
လူေတြက ေျပာတယ္ ငါ့ညာလက္ရုံး ျပဳတ္ျပီတဲ့။
မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး။ လုံးဝ မဟုတ္ဘူး။
ငါ့ႏွလုံးသား ေၾကျပဳန္းသြားတာပါ။ အားလုံး ျပိဳလဲကုန္ျပီ။
အတူတူရွိေနတုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာေတြက ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္အတြက္လဲ။
ငါပဲ အသုံးမခ်တာလား။ ကံမေကာင္းတာလား။
အခ်စ္စစ္စစ္ေတြ႕ရင္ အိတ္ထဲထည့္ အပိုင္သိမ္းထားပါ မိတ္ေဆြ။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဆိုတာ မေသခ်ာဘူးေလ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ သူမ ငါ့ကို ထားသြားပါျပီ။ ။
ဟိုးအေဝး
ေအာက္တိုဘာ ၁၈ ၂၀၁၁
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.